Elm, een in Brussel wonende Zweed, mocht als winnaar van de Dark Demonscontest BIMfest openen. Elm, EBM, maar dan zonder de B van Body, vonden we weinig om het lijf hebben. Naakte, rauwe EBM zonder franjes. De harde beats, die al te nadrukkelijk aan DAF of Nitzer Ebb herinnerden, primeerden en daarover riep Peter Elm zaken als “know your place in the foodchain” of “live, breathe, fuck, feel”. Zelf waren we weinig onder de indruk. Maar eerlijk is eerlijk, Peter Elm bracht één en ander teweeg. Zodra de eerste tonen weerklonken, benutte een schare fans de aanwezige ruimte om de beentjes te strekken. Een half uur aan een stuk bleef men dansen. Ambiance van begin tot eind. Het gros van het publiek kon de old school EBM van Elm duidelijk smaken.
Xotox speelde als tweede. Het Duitse duo is een grote naam in het rythmic industrial-circuit. Rythmic noise, daar moet je voor zijn. Niet mijn ding. Maar toch was ik enigszins hoopvol, tegen beter weten in misschien. Soms slaagt dergelijk project erin je te hypnotiseren en mee te slepen. Zo rende ik ooit na een optreden van Imminent (Starvation) onmiddellijk naar de merchandisingstand om een schijf van hem aan te schaffen, danig onder de indruk van tracks als Lost Highway en Tentack One. Maar waar de Brusselaar toen in slaagde, daar lukten de Duitsers niet in. Het was gewoon ronduit irritant. Een commentaar die ik hoorde tijdens Xotox luidde: “het is precies of ze beide een ander nummer spelen”. Slechts één nummer kon ons iets of wat bekoren. Een nummer van 20 jaar oud waarvan de titel ons ontsnapt.
The Horrorist was van het zelfde laken een pak. Nog meer enerverende beats. Na een aantal nummers liet de Amerikaan zijn laptop hem in de steek. Zelden zo genoten van enkele minuten stilte. Daarna maakte Oliver Chesler een tochtje doorheen het publiek in een poging hen op te zwepen, wat hem wonderwel lukte. Er volgde ook nog een aardige coverversie van Body To Body en de set werd beëindigd met een track dat zo op Thunder Dome terecht kon. Verschrikkelijk! Of het een goede zet was om deze 2 projecten samen met Kirlian Camera op de affiche te zetten, laten we in het midden. Maar toch hebben Xotox en The Horrorist hun bestaansrecht en schijnen ze thuis te horen op BIMfest. Een deel van het publiek bewoog immers enthousiast mee gedurende hun sets.
Gelukkig maakte de solide performance van Kirlian Camera véél goed. Het speelplezier straalde van Elena Alice Fossi af. Ze bewoog gracieus over het podium en zong met een gelukzalige glimlach op haar gezicht. Wat een gelukzalige glimlach op ons gezicht toverde. Wat een mooie stem! Wat een mooie vrouw! Anderhalf uur stapelverliefd op Elena. Black August uit hun laatste langspeler Black Summer Choirs was het eerste hoogtepunt van de set. Ook de nieuwe single Sky Collapse werd goed ontvangen. Er volgden nog heerlijke versies van Heldenplatz en Eclipse. We kregen ondermeer Blue Room als toegift. Toen de band na de bisronde het podium verliet, bleef Elena – duidelijk in haar element – zitten, zodat de rest noodgedwongen terugkeerde. Tijdens The Fountain Of Clouds kon de Italiaanse schone haar zangtalent nogmaals etaleren. En nog kreeg ze er niet genoeg van! De band speelde Sky Collapsedan maar voor een tweede maal. Zo kreeg een avond van bedenkelijk niveau alsnog een mooi en passend einde.
BENNY CALUWE
