Deze week hebben we in onze Luminous Belge abstracte soundscapes, een trip door hoofd, buik en dansbare ledematen, een zweverige ‘wall of sound’, jazzritmes met elektronische beats en een sterke authentieke song. Hiervoor zorgen volgende artiesten: Paulette Verlée, Jan Verstraeten, Ohio Mark, EMY en Anna Dutoit. Muzikale verrassingen op woensdag? Waarom niet!
“Muziek is directe emotie”, vertrouwde een enthousiaste leerkracht ons ooit toe. “Bij poëzie komt de emotie achteraf, nadat je klaar bent met lezen. Bij muziek is ze er meteen tijdens het luisteren.” Pianiste Paulette Verlée bewijst die stelling met verve. Op haar eerste album bespeelt ze vakkundig gevoelige en andere snaren.
Met opener Emergency levert Paulette meteen haar visitekaartje af. Pianotoetsen dwarrelen als sneeuwvlokken terwijl de muziek je meeneemt op wandeling door een verstild landschap. Toch gaat ze niet alleen op pad: Jan Viggria, gitarist van onze favoriete bende lawaaimakers The Guru Guru, borstelt abstracte soundscapes aan haar zijde. De broze, barokke cello die je daar door hoort waaien is van Michel Boulanger.
Er zijn zo van die platen waar je onmiddellijk blij van wordt. Muzikant en beeldend kunstenaar Jan Verstraetens eerste elpee Violent Disco, is er zo een.
Een trip door hoofd, buik en dansbare ledematen allerhande. Pure hedendaagse soul, wereldklasse en prachtig geproducet door Nicolas Rombouts, die ook de zwoele baslijnen neerlegde. Een debuut om U tegen te zeggen. Vampier In My Bed is de mooie opener.
Normaal gezien zou vorig jaar de tweede ep Whoever van Ohio Mark verschenen zijn. Door de pandemie werd de release echter verschoven zodat het album verschijnt op 14 april 2022. Eind 2020 kregen we al een voorproefje van de te verschijnen ep met het verbluffende Frida.
Vandaag lost het trio de tweede single In Utopia. Erik Van Hoecke, Pieter De Cnudde en Benjamin Caes maakten een knappe, zweverige “wall of sound” waarin een zenuwachtige drum voor het tegengewicht zorgt. Anders was de song een pure ambient track geweest, maar door de drum krijgen we toch iets heel unieks. Naar het einde toe komt een gitaar de zweverige ambient muur subtiel afbreken.
Emy liet vorig jaar een diepe indruk na met haar optreden op Les Nuits Botanique. Of beter gezegd: met hún optreden, want EMY (met hoofdletters) is een band die rond de zinderende stem van Emy Kaboré gebouwd is. In de lange aanloop naar het album dat het gezelschap in 2023 uitbrengt, lossen ze nu een nummer over de illusies die we ons soms maken wanneer de liefde op ons pad verschijnt en de persoon van wie we houden toch niet blijkt te zijn wie we dachten.
Can we talk about these things we don’t want to show?”, is de sleutelzin in EMY’s minitoneelstuk over een relatie waar stilaan alle maskers afvallen. Met regels als “You’re not the person I thought you were”, leggen ze het er wel vingerdik bovenop, maar de grote troef van Illusions is de manier waarop ze die boodschap brengen. Emy’s stem klinkt tegelijk klassevol en oh zo kwetsbaar en wordt hier ingekaderd door de beste klanktovenaars. Zeker in het wervelende middenstuk, waar jazzritmes met elektronische beats paren. En dan hebben we het nog niet over de stroom aan minuscule details die het nummer alleen maar rijker aan klankkleur maken en waarvan je bij elke luisterbeurt wel een nieuw exemplaar ontdekt.
Anna Dutoit vertaalt haar meningen en ervaringen als jonge vrouw naar expressieve songs. Een paar weken geleden kregen we de single No Honey te horen en nu komt Dutoit met de sterke opvolger I.D.W.A.
I.D.W.A. staat voor ‘I don’t wanna anymore’ en daar hoort ook een krachtige boodschap bij.
“I.D.W.A. is het moment waarop je als vrouw alle kritiek naast je neer kan leggen en zonder twijfel nee zegt tegen al die ‘zever’. De zelfkennis en het zelfvertrouwen zijn er en je weet dat je op jezelf wel kan rekenen. Er is wel nog een hoop teleurstelling in hoe je behandeld bent geweest, maar het houdt je niet meer tegen. Laat het allemaal maar komen, ik weet wat ik wil en dat ga ik bereiken”, aldus Dutoit.
De muziek is geen botte aanklacht tegen onze samenleving en hoe vrouwen nog steeds veel te vaak onderschat worden, maar eerder een eerbetoon aan de kracht die voort komt uit vrouwelijkheid.
De kracht van I.D.W.A. zit vooral in de stem van Anna die emotie oproept en een sterke authenticiteit uitstraalt. Ze weet het nummer perfect op te bouwen naar een hoogtepunt om dan af te sluiten met het statement van de song. Hoewel de tekst persoonlijk is, zullen vele vrouwen zich erin herkennen.
Veel luistergenot!
