Een gezonde mix van verschillende genres, dat hebben we deze week in petto in onze Luminous Belge. Een beetje acid, vibrafonische jazz, dromerige muziek, vurige gitaren en een moddervette groove! Artiesten van dienst zijn Y O K O C H O 横丁, PAARD., Slow Crush, Lonewolves In Paradise en WZA. Get into the groove!
Everday Diamonds is ondertussen al de derde ep van YOKOCHO, maar wel de eerste op het Engelse label Insult to Injury (het sub-label van Ransom Note Records). Orson Wouters (bekend van Transistorcake, Aili en Sleepers Reign) heeft de mix van deze ep voor zijn rekening genomen. Alleen de remix van Everday Diamonds is gedaan door Insult to Injury-labelbaas Timothy Clerkin. Other Side Of The Mirror is pure acid house van de bovenste plank maar naar het einde toe krijgt het nummer een lange ambient outro. Deze Everyday Diamonds is een indrukwekkende dansplaat geworden die integraal zou gespeeld moeten worden als we eindelijk terug mogen dansen.
Je verwacht het misschien niet van een groep die PAARD. heet (in hoofdletters, met een punt op het einde), maar dit drietal brengt met Maurice een ongelooflijk swingend en onmogelijk te voorspellen nummer uit. Sigfried Burroughs, Owen Perry Weston en Wim Segers, zoals de heren achter de groepsnaam heten, hebben allen hun sporen verdiend bij een resem andere groepen. Zo kennen we Owen bijvoorbeeld van de akoestische hiphop van Ndugu. Bij PAARD. klontert de kundigheid van de drie samen tot ze bruist en explodeert. Bas en drum scheppen een wervelende sfeer, maar het is de vibrafoon die het nummer helemaal af maakt en het een eigen gezicht geeft. Als elke groep een geluid wil creëren dat je als luisteraar meteen herkent, dan hoeft PAARD. alleszins niet verder te zoeken. Noem het jazz, noem het funk, noem het vooral spannende en heerlijke nieuwe muziek.
De nieuwe Slow Crush plaat bestaat uit nummers die geschreven zijn tijdens het touren en onverwachte wendingen tijdens de pandemie. Volgens de band zal op het album hun donkerste maar ook hun meest hoopvolle muziek staan. Tijdens het schrijven nam de aandacht voor deze Belgische band enorm toe in de VS. Op de laatste Slow Crush single Reel/Pale Skin viel op dat de band niet enkel meer een straffe geluidsmuur wil optrekken maar dat er ook gewerkt wordt aan subtiliteit en het dromerige aspect. Met de eerste single van de gelijknamige plaat Hush blijven Isa Holiday en co deze sterke, zweverige weg volgen. Het nummer begint vrij dromerig, wat in de lijn van Cocteau Twins, maar wat later wordt er een indrukwekkende “wall of sound” opgebouwd die het nummer volledig open trekt. De rust keert even terug maar daarna wordt de gitarengeluidsmuur opnieuw opgetrokken. Isa vult, zoals altijd, de track aan met haar zachte, zalvende stem. Het is Slow Crush weer gelukt om een fantastische en indrukwekkende song af te leveren. Wij kijken al reikhalzend uit naar het nieuwe album.
Lonewolves In Paradise is een Antwerps duo dat weinig prijs geeft over zichzelf. Het enige dat we van deze twee heren weten is dat ze beïnvloed zijn door de muziek van The Clash, Joy Division, Interpol, Fountains D.C., Shame en Queens Of The Stone Age. Sinds vorig jaar brachten ze vier singles uit die gaan van stevige postpunk, waarin de gitaren op de voorgrond komen, tot flauwe 80’s new wave met veel synthesizers. Voor single nummer vijf Spirit Dinosaur liet het duo de synths achterwege en krijgen we terug stevige gitaren. We horen de invloed van Queens Of The Stone Age maar de “coole” zang zorgt voor een totaal andere vibe dan bij Josh Homme en zijn vrienden. We horen in Spirit Dinosaur terug de vurigheid van de eerste singles The Wuh en R.A.M. waar we zo van onder de indruk waren en die we op twee opvolgers wat misten.
WZA is het muzikale alter ego van Wouter Souvereyns. De naam is geïnspireerd op RZA en GZA van Wu Tang Clan. Onder deze alias bracht Souvereyns drie ep’s uit: Wigga I, II en III. Tijdens de lockdown vorig jaar maakte de multi-instrumentalist elke dag een song, terwijl hij het hele productieproces live streamde op YouTube. Wouter speelde alle instrumenten zelf in, alleen op O.K. kreeg hij de hulp van Alano Gruarin op piano en keyboard. Hij nam het album op terwijl hij ook muziek maakte voor Warhola, Tsar B en Quintin. We kunnen moeilijk een etiket kleven op de muziek op deze plaat. Het is een eigenzinnige originele mix van r&b, pop, funk, alternatieve hiphop en alles wat daartussen valt en elke track heeft een zalige, moddervette groove zoals Faux Fur. Wouter klinkt op deze plaat als een combinatie van Prince en Beck ten tijde van Midnite Vultures.
Veel luistergenot!
