De vuile punk van Rock Rally-winnaar Maria Iskariot is niet meer weg te denken van de Belgische podia. Sybe Versluys, drummer bij dit Riot Grrrl-gezelschap, koos naast zijn hond – wat we begrijpen! – drie platen om mee te nemen naar dat onbewoond eiland.
MR. BUNGLE California (1999, Warner Bros)
Oké, dus ik zit alleen vast op een eiland voor altijd? Kan ik al ergens tekenen? De eerste plaat die in mij opkomt die zeker zeker mee moet is California van Mr. Bungle. Ik vond die ooit in een platenwinkel zonder te weten wat het eigenlijk was. Maar iets trok me ernaar toe en verplichtte me om te luisteren.
Trevor Dunn en Mike Patton deden ergens wel een belletje rinkelen, maar ik had nooit kunnen raden wat voor een chaotische, giga eclectische, soms schone, anders bikkelharde meesterwerkjes het bevatte! Ik werd instant verliefd en probeerde dit met zo veel mogelijk mensen te delen. Vrij rap werd duidelijk dat deze niet voor iedereen even mooi is en je het niet moet opleggen met gezelschap in de wagen. Dus ideaal voor het eiland lijkt me.
BARKMARKET – L. Ron (1996, American/Man’s Ruin)
Ik dacht misschien een eerder lichter plaatje om ook mee te nemen, maar ik denk dat er op dat eiland wel genoeg ruimte is om even de stilte op te zoeken. Daarom dus gewoon alles keihard, luid en vuil!
Het hele album klinkt zo verschrikkelijk ruw en beangstigend realistisch. Iets wat ontbreekt in quasi alles tegenwoordig. Ik weet het, we zijn 2024, het is een pak gemakkelijker om iets vrij snel vrij oké te doen klinken. Waardoor het precies moeilijk geworden is om echt nog eens de essentie van een band vast te leggen. De laatste jaren klinkt alles zo goed en perfect dat ik het eigenlijk bijna niet meer mooi vind. Weinig bands durven nog iets anders te doen, omdat ze bang zijn uit de boot te vallen, daar ben ik zelf helaas even schuldig aan. Ik klink nu precies als “vroeger was alles beter”, maar wat weet ik nu, ik ben pas 25 haha.
MILLIONAIRE – Paradisiac (2005, PIAS)
De derde is een moeilijke. Ben altijd al een mega-fan van Queens Of The Stone Age geweest, in welke versie ook, dus ik voel me beetje verplicht om één van hen mee te nemen. Maar er zijn zo veel verdomd goeie Belgische platen die ik ook niet kan missen. Oké fuck it, Belgische plaat met Queens Of The Stone Age-link dan! Paradisiac van Millionaire!
Ik zag ze laatst nog op Boomtown waar ze verrassend veel van deze plaat speelden en wawawiewa wat een mega vette (overbodige bis niet meegerekend) set was dat. Het was een zeer mooie avond en dit was zeker een van de redenen.
Ik heb Millionaire mogen ontdekken toen ik net 16 werd en dat heeft me meegetrokken in het konijnengat dat de Belgische muziekscene is, en die ondertussen vrij centraal staat in mijn soms vreemde bestaan. Dus deze gaat zeker mee. O ja, mag mijn hond ook mee naar het eiland?
