Americana kan ook lekker bluesy rock&roll zijn, zo bewijst Jeffrey Foucault op zijn meest recente single. De release ervan ging gepaard met die van zijn nieuwe album The Universal Fire op 6 september. Een album dat grotendeels héél erg mooie, rustige luisterliedjes bevat. Af en toe schakelt Foucault echter een versnelling hoger, zoals op deze Nightshift. Een lekkere shuffle stuwt het nummer vooruit en de elektrische gitaren gaan heerlijk los. Voor de kers op de taart zorgt Dana Colley met zijn bassaxofoon. Colley is dan ook de link naar de drie jaar geleden overleden drummer – en beste vriend van Foucault – Billy Conway. Beide maakten namelijk deel uit van Morphine.
The Universal Fire plaatst thematisch het overlijden van Conway tegenover de verwoestende brand die de Universal Studio’s in 2008 teisterde. Daarin gingen een aantal master recordings van fundamentele Amerikaanse muziek verloren. Foucault mijmert tien nummers lang over sterfelijkheid, nalatenschap, betekenis en roeping. Het merendeels van de nummers is geschreven tijdens de pandemie, de ziekte en het overlijden van Conway.
Nightshift gaat over het leven on the road, die knettergekke job die enerzijds geen steek houdt en dan toch weer het enige is dat zin aan het leven geeft. Na een periode van twijfel of hij wel nog wilde doorgaan, vloeide deze song uit zijn pen. Foucault had meteen zin om zijn strijdmakkers op te trommelen, een Ford Transit te huren en de hort op te gaan.
Website – Facebook – Instagram
