Wie drie jaar geleden Tristans ep Delidomia ontdekte, weet meteen wat die kan verwachten van dit album: muziek die bijna onmogelijk in woorden te vatten is, waarin de zangeres moeiteloos vervelt van schuchtere jazznimf tot bezwerende sirene, van een ontketende diva die zich een weg baant tussen de beats tot een nachtclubzangeres in een rokerige film noir. Wie nu voor de eerste keer kennismaakt met Tristan, welkom in dit onvoorspelbare universum.
Voor een keer is ‘meer van hetzelfde’ dus niet negatief bedoeld: we krijgen tien nummers vol onverwachte plotwendingen. Vier daarvan kennen we al. Hellballad begint als botsautomuziek, maar transformeert gelukkig al snel tot een ijle en sensuele bezwering. Isuk schippert tussen bossa nova en weelderige Hollywoodviolen.
In Wildmouth regisseert de zangeres een surrealistische thriller over twee mensen die beter af zouden zijn zonder elkaar, waarvan de zin “They say it’s witchcraft / But they burnt witches worse than you and me” en het mantra “What we feared, we found” nog lang door je hoofd blijven spoken. Human Allergy omschrijft Tristan als “mijn poging om een pop-classic te schrijven”, maar ook hier kan ze het niet laten te experimenteren met contrasterende stemmen, een uit de duisternis opdoemende klarinet en een onstuitbare newwavebeat.
Helemaal nieuw zijn de weerkaatsende trompetten van opener Ian Des, die een episch duel aangaan met de zijdezachte stem van de zangeres. Ook Muscle greep ons meteen bij de eerste luisterbeurt: Tristan slingert zich langzaam om je heen tot je helemaal verstrikt bent en ze je meesleurt op een zinderende nachtrit. In Marty wachten we eveneens op de grootse twist, maar ondanks een druppelende beat en een lange parlando blijft die uit. Ook Privé bevat geen explosies, maar hier krijgt de vocale acrobatie van de zangeres wel alle ruimte.
Het meest klassiek klinkt Tristan nog in Why Put The Fire Out, dat begint als een onverslijtbare jazzstandard, tot de zangeres zelf in een hoog oplaaiend vuur lijkt op te gaan. Of in het breekbare It’s Him, waar de diva alle productionele magie aan de kant veegt en bewijst dat ze ook in een uitgeklede versie haar luisteraars met verstomming slaat.
Tristan stelt Wellif op 25 november voor in de AB.