M.B. staat voor Maurizio Bianchi, een Italiaan die in 1955 werd geboren in Pomponesco, Mantua. Sinds hij in 1979 in Milaan belandde is hij actief met elektronica, dikwijls op zelf gebouwde apparatuur waarna hij doorgroeide tot een van de bekendste namen binnen het noise en industrial genre. Volgens discogs zit de man aan een 325 releases, al kan het er ondertussen best eentje meer zijn.
Bianchi was onder de indruk van het werk van zowel Tangerine Dream, Conrad Schnitler als dat van Throbbing Gristle, waarna hij correspondentie opzette met de grootsten van de scene, waaronder SPK, Nigel Ayers (Nocturnal Emissions) en William Bennett (Whitehouse).
Binnen de kortste keren werd zijn naam al net zo illuster als degene waarmee hij briefwisseling onderhield.
De twee stukken die we op deze release te horen krijgen werden oorspronkelijk uitgebracht op cassette (uiteraard) in 1981, als onderdeel van een trilogie (de andere zijn MENSES 30.2.1982 en M.U.U.N.H. 31.4.1982).
Bianchi, die als het hem uit komt jarenlang geen muziek maakt, is bij deze rerelease nauw betrokken, wat hij niet was bij eerdere uitgaven. Dat houdt in dat de titel eindelijk is zoals hij het altijd wilde en ook de twee stukken nu weer helemaal tot hun recht komen, aan één stuk door dus, wat met cassettes niet mogelijk was.
Hij vertrok vanuit zijn vroegste werk met de titel Symphony for a Genocide dat hij stevig bewerkte en veranderde, tot het werd wat hij wilde, ondanks de primitieve apparatuur die hij ter beschikking had.
Donkere, naar destructie neigende industrial ambient met hier en daar lekker doordenderende enerverende pieptonen ter ieders lering en vermaak is wat deze cd voor ons in petto heeft. Een ideale opstap voor iedereen die het werk van Bianchi verder wil exploreren, zoals artiesten als Kevin Drumm en John Wiese eerder al deden.