Net zoals vroeger dj’s als John Peel of dichter bij huis Luc Janssen de aangewezen filters waren zodat je door de bomen het muzikale bos zag, zijn het tegenwoordig de undergroundlabels die deze functie innemen. We hebben het niet over platenmaatschappijen die het woord “indie” gebruiken om zo Lotto Arena’s te laten vollopen, maar echte DIY-labels die letterlijk alles zelf doen. Zelf de pakketjes op de post doen of (wie weet) zelf met een potlood de wieltjes van de cassetteband strak zetten. Een werk van liefde. In eigen land behoren vooral Wagonmaniac, Belly Button Records, Pang Pang Records, Gazer Tapes, Fons Records en Ronny Rex tot de betere labels.
Bij die laatste verscheen L’Obscurité van Lou K. We moeten niet hautain of onnozel doen, zonder Ronny Rex hadden we wellicht nooit van deze artieste gehoord die – en dat zal wel veel te maken hebben met de Franse taal – vooral een naam is in de Franstalige undergroundscène. Sinds kort zit Lou K bij Intersection, het bookingsagency van Elmer Food Beat, Ludwig Von 88 of Les Garçons Bouchers. Namen die hier geen kat kent, maar in Wallonië cultureel underground-erfgoed zijn.
Lou K is het muzikaal project van Lucie Lefauconnier, een Brusselse die naast muzikante ook regisseur, dichter en beeldend kunstenaar is. Een band die ze samen vormt met bassist Raphaële Germser (Monolithe noir, Wax Tailor) en drummer Audrey Dechèvre die ook bij krautrocklegende Faust zit.
Opener Pas Ta Femme zet de luisteraar wel op het juiste spoor voor de emotionele toon van de plaat: ingetogen nijd die geregeld ontploft, maar de rechttoe rechtaan punksound doet vermoeden dat Lou K een vrouwelijke variant van Bérurier Noir zal worden. Niets is minder waar, de punkspirit blijft wel het hele album behouden maar muzikaal doet L’Obscurité je vooral denken aan de no wave van Lydia Lunch of zelfs het legendarische Ut, maar ook wat aan Dry, de eerste plaat van PJ Harvey.
Gelaagd, gedurfd maar tegelijkertijd ook broos en ontwapend. Een obstakel kan misschien de Franse taal zijn, want Lucie heeft wel degelijk iets te vertellen. Zo is Pas ta femme, dat oorspronkelijk Place Tarir heette, een aanklacht tegen het feit dat vele vrouwen tijdens de Arabische Lente werden aangevallen en verkracht. Een revolutie waarin de vrouwen onderdrukt werden door de gewezen onderdrukten.
Wie de tape wil, spoed zich maar beter, want bij Ronny Rex zijn er maar 50 exemplaren gemaakt. Bestellen kun je hier.
Er bestaat ook een vinylversie die door Lou K zelf werd uitgebracht.