Eind vorige week kwam de 16de langspeler van Kylie Minogue uit. We hadden hiernaar al mooi verwezen toen we de titeltrack onder de dansloep namen. De plaat heet dus Tension en wordt wereldwijd onder de “4-sterren-recensies” bedolven. Kylie presteerde het zelfs om de Official Album Charts op nummer 1 stormenderhand in te nemen. Het is haar negende (jawel!) nummer 1-plaat uit haar carrière. Meer zelfs, als je de verkoopcijfers van de albums van plaats 2 tot en met 20 samentelt, kom je nog niet in de buurt van de cijfers die “the princess of pop” kan voorleggen. Het is nog vroeg dag om de plaat zorgvuldig te rangschikken in haar oeuvre maar één ding staat vast: Tension is dé blauwdruk van een uitgelaten avondje uit en de soundtrack van een zomer die nooit ophoudt, voor wie dat wil uiteraard.
Het is Kylie er nooit om te doen geweest om een donker verhaal te vertellen of om hete hangijzers als de opwarming van de aarde of mentale gezondheid in nummers te vatten. Kylie wil mensen samenbrengen rond een discobal op een dansvloer, in een gewaagde outfit tot het weer klaar wordt. Het was al zo met haar straffe reeks albums uit de periode 2000-2010, het was nog meer van dat bij de release van Disco in 2020. Die plaat posteerden we erg hoog in de eindejaarslijst omdat die de disco bijna heruitgevonden heeft, ‘disco according to Kylie’.
Tension is wellicht nog dampender maar tegelijk minder coherent en presenteert zich eerder als een oncontroleerbare stuiterbal in plaats van een discobal. Metacritic becijferde dat de plaat een gemiddelde gewogen score van 8,7 haalt uit de 13 meest gelezen publicaties. Op zich totaal niet relevant, maar het toont de huidige vibe rond Kylie haarfijn aan.
Het is de sensatie van het jaar, single Padam Padam, die de plaat meteen in de hoogste versnelling doet starten met een kort en krachtig cool en sexy statement. Ook de jeugd heeft het begrepen, en deze keer dus niet alleen de LGBT+-gemeenschap, van oudsher de trouwste fans van Kylie.
Tiktok speelde een cruciale rol en zorgde voor een monstersucces en een triomfantelijke terugkeer in de hoogste rangen van de hitlijsten voor de nog steeds ravissante Australische. Het nummer is ontleend aan Edith Piaf maar grondig gerenoveerd tot een echte Kylie-banger. Peter Rycroft, bekend van zijn werk voor Dua Lipa, Tiësto en Rita Ora, en de Noorse zangeres Ina Wroldsen schreven dit nummer.
Visueel overheersen in de clip en het album artwork vooral de kleuren felrood en smaragdgroen. De kreet uit de song zou zelfs kandidaat zijn voor “woord van het jaar”, stel je voor! Hoe dan ook is de toon gezet en kiest La Minogue er een plaat lang voor te begeesteren zonder ook maar één ballad op te nemen. Dit is ook niet haar ‘dada’ zijn, laat haar maar songs produceren als Hold On To Now.
“Dreaming that we’re dancing forever, floating on this feeling together”, geeft aan waarover het gaat. Het is een naar Tomorrowland hunkerende dancetrack die steeds meer aanzwelt, met een onweerstaanbaar zingende Kylie in het refrein, eindelijk verlost van de audiotune die op plaat haar geweldige stem te vaak maskeert. Met een kleine 4 minuten op de teller is het een relatief lang nummer op een plaat die afklokt op 36 minuten vuurwerk. Dit nummer is absoluut niet origineel maar is zo goed dat we er bijna rillingen van genot van krijgen.
Things We Do For Love klinkt gans anders maar zweeft op hetzelfde episch hoge niveau. Het is een beetje eighties pop met een grote hitparade flair en een schuif vol confetti die de lucht in gaat.
Biff Stannard en Duck Blackwell waren al van de partij tijdens Disco en zijn ook op Tension alomtegenwoordig, niet alleen op het nummer, wel degelijk op de hele plaat. Ze speelden zowat alle instrumenten in. In de song Tension gebeurt dus van alles en het is al een duidelijke aanzet naar de vaak erg erotische richting die de teksten uitgaan. Het moet van X geleden zijn dat Kylie nog zo aangebrand uit de hoek kwam. “Cool like sorbet-bet-bet / Hands up on me-me-me /Hot like chilli-li-li”. Zoals we al aangaven: er worden geen wereldvragen opgelost, Kylie is gewoon “on fire”.
One More Time is geen persiflage van Daft Punk. Het klinkt vooral als een jonge versie van zichzelf, zeg maar Locomotion Kylie. Heerlijk is de andere zangstijl die ze hier hanteert, eerder ongeïnteresseerd zingend geeft het een toffe schwung aan de song. Met You Still Get Me High passeren we reeds de helft van de plaat en het is wat ons betreft het enige nummer dat er wat inspiratieloos tussen hangt ondanks de flukse energie die van het refrein spat. Het nummer doet ons aan Coldplay denken en zelfs Kylie kan ons dan niet overtuigen.
Hands up dan voor Hands en Green Light die baden in de doorgaans x-rated onweerstaanbare grooves die Dua Lipa en Doja Cat al hoge toppen deden scheren. Zelfs vette rapgrooves in combinatie met een zeemzoet refrein in de stijl van wijlen Michael Jackson gaan haar wonderwel af. “I’m that cherry on top of the cake, all up in your face, I’m about to give you a taste”. Bij Kylie denk je toch nog steeds “yes girl” hoewel ze een behoorlijk pak ouder is dan Amala Ratna Zandile Dlamini aka Doja Cat. En ook Green Light is in al haar banaliteit een onweerstaanbare knap nummertje. Het klinkt als een toppertje dat per ongeluk van de Disco-tracklist gevallen is. Het is even catchy als Say So van Doja Cat en onze kop eraf als dit geen Instagram- en TikTokhit wordt. En wat dan gezegd van songs 9 en 10? Zijn dit nu de toppers van de plaat of zoals we her en der ook al lazen, de flops omdat ze net die brug te ver gaan?
Wij vinden ze eigenlijk geniaal, net ook omdat Kylie all the way gaat.
Vegas High zal wel een verwijzing zijn naar haar Vegas Tour die ze na al die decennia glansplaten eindelijk wist los te weken, maar is vooral een nummer met de grandeur van de betere songs op het mythische Fever dat 22 jaar geleden uitgebracht werd. Pure euforie in combinatie met een zot uitgelaten danssfeer moeten dit de volgende nummer 1 hit maken, of is die eer weggelegd voor liedje nummer 10, 10 Out Of 10? Het nummer dat ze schreef met de Nederlandse dj Oliver Heldens opent als een draak van een song, maar na slechts 22 seconden implodeert het nummer in iets dat even groovy is als It’s Alright van Pet Shop Boys in een hedendaags sexy corset van Timo Maas gehesen. “Body, 10, Touch, 10, Energy, 10. 10 out of 10”.
Het is minder evident haar geile praat te doorgronden doorheen de audiotune maar zeg nu zelf: “Kiss me where the sun doesn’t shine. Wanna devour. Big boy, I might get wet, bring a towel”. We kunnen het ons simpelweg niet voorstellen dat iemand hierop kan stilstaan. Als wij dj waren, we wisten gegarandeerd wat te draaien.
Kylie zou Kylie niet zijn zonder een deluxe editie van de plaat maar wij sluiten hier de rangen met Story, een nogal klassiek Kylie-nummer dat perfect matcht met de rest van de plaat. Missie volbracht, Kylie heeft een plaat uit die door het enorme niveau van zowat de helft van de songs bij haar beste platen mag gerekend worden en haar als enige artiest bevestigt die kan zeggen dat ze in de verte Beyoncé kan zien wegflitsen. Beide zangeressen vertonen in wat voor hen een absoluut topjaar is best wat gelijkenissen. Ze connecteren met de club scene, met ballroom en dragparties. De tweede helft van Kylie’s Tension is de Aussie variant op Renaissance. Waar Queen B vooral de zwarte gemeenschap in gedachten heeft richt Kylie zich tot de blanke gemeenschap met de LGBT+-fans op de eerste rij. Na het beluisteren van Tension hebben we best wat Fever en kunnen we Kylie wellicht nooit meer uit ons hoofd krijgen.
Kylie Facebook – Instagram – Tiktok – YouTube