Een album dat Airships Are Organisms heet, een waanzinnig mooie hoes met een ruimteschip waarvan Panamarenko zou kwijlen en songtitels die zo spaced out klinken dat ze zelfs Spiritualized doen duizelen: Welkom in de wereld van John Ghost, nome de plume van Jo De Geest en zijn waanzinnig getalenteerde sextet. Een groep muzikanten die, met leden die uit Compro Oro, De Beren Gieren, Commander Spoon of Nordmann, het beste van de Belgische jazzscene verzamelt.
John Ghost dompelt je een dikke drie kwartier onder in zijn spacy universum. We horen de vrijheid en experimenteerdrang van jazz. Tussendoor knettert de electronica en legt de bas aantrekkelijk lijntjes die je steeds verder in deep space lokt. John en zijn kornuiten nemen je mee op een trip extraordinaire.
De plaat komt dan ook het best tot zijn recht als je ze in één rit uitzit, bij voorkeur mét hoofdtelefoon om alle nuances te vatten. Het hele werk is één compact geheel. Er songtitels uitliften zou afbraak doen aan het geheel. En trouwens: in elke compositie zitten meestal een paar songs verwerkt. Dat houdt het voor de luisteraar boeiend. Enige vereiste: je moet er wel je kopje bij houden.
Je hoort hints naar Jaga Jazzist, maar ook naar Sufjan Stevens (die stacato patroontjes die je ijl maken in het hoofd!). We ontdekken ook echo’s van de soundesthetiek van Air en in de intro van de titelsong ontdekten we zelfs een knappe bastaardzoon van het fantastische Falling Elevators van cultband MC 900 ft Jesus’.
Een hoop referenties maar John Ghost klinkt vooral als John Ghost. Een unieke stem in het nog wat verder uitdeinende universum van de Belgische jazz scene. Je verveelt je geen seconde op dit luchtschip. En opnieuw een release die label Sdban, voor zover dat nodig moest zijn, wat steviger op de kaart brengt als een van de vaandeldragers van de Belgische jazz. Of zoals we het hier bij Luminious Dash verwoorden: “It’s jazz, Jim. But not as you know it.“
