BySenses trok voor het eerst onze aandacht met het fysieke debuut (cd) Frigments-Fragments (2014). Dit niet onaardig elektronisch werkje bevat door Berlijnse School beïnvloedde muziek waarbij ook ambientsoundscapes gebruikt worden. Gentenaar Didier Dewachtere laat zich echter niet verleiden met oeverloos sequencer gedreun. Op zijn volgende albums People (2018) en 5 Jour de Liberté (2021) merkten we een opvallende progressie door de introductie van meerdere (elektronische) stijlen en ideeën in zijn muziek. Ook op MonoCHROOM gaat Dewachtere de uitdaging om te experimenteren niet uit de weg.
MonoCHROOM bestaat uit twee tracks die exact dertig minuten klokken. Dewachtere opende zijn vijfde release met doffe dark techno beats die gonzen als een brakende betonpomp. Deze verrassende introductie deint uit in Laurent Garnier -achtige soundscapes. Er wordt flink wat gas terug genomen. Monos transformeert met drones en industriële echo’s naar donkere en dreigende sferen (stijl Chris & Cosey, C.T.I.). Deze track staat bol van afwisseling waarbij flarden glitch, achtergrond beats tussen de elektronische pulsen naar boven komen drijven. Vanaf de tweede helft van de track krijgen we de klassieke sequencers te horen die de opgebouwde spanningen doen oplossen. Monos krijgt hierdoor een lichter verteerbaar einde.
Op CHROOM, het tweede nummer van dit album wordt er (terug) een elektronische mish-mash voorgeschoteld. Dewachtere laat zich bijstaan door Peter Moorkens (Onsturicheit, Moonfolks) op gitaar. We krijgen tussen het gebliep en de soundscapes allerlei stijlwendingen die naadloos met elkaar versmelten. Moorkens speelt, geïnspireerd door Manuel Göttsching (Ash Ra Tempel, Ashra) wat gitaarsolo’s tussen de door beats geleide repetitieve klankconstructies. CHROOM schakelt halverwege over naar licht psychedelische ambientsferen. Moorkens zijn ambientgitaargeluiden duiken nog in de achtergrond op maar spelen geen hoofdrol meer. De dromerige ambient wordt ook deze keer naar het einde toe gesmoord met sequencergeweld. Moorkens mag ook nog even op het toneel komen maar zijn gitaarwerk wordt helaas opgeslokt door de sonisch golven van Dewachtere.
De invloeden van de grootmeesters van het elektronische genre zijn duidelijk aanwezig op deze release. BySenses slaagt erin al de impressies van zijn helden te kanaliseren tot een boeiend en gevarieerd album. Het enige puntje van kritiek is de mastering. MonoCHROOM werd (op cd) beluisterd op drie verschillende muziekinstallaties en digitaal via de hoofdtelefoon. Het geluid van deze release heeft naar ons gevoel een nogal doffe output. Het lijkt wel of MonoCHROOM op tape met een zware ruisonderdrukking (Dolby NR) afgespeeld wordt. Soit, dit is vatbaar voor discussie. Laat ons nu vooral genieten van deze inspirerende muziek.
