Hoe maak je een tijdsdocument van een band die niet eens een album heeft uitgebracht en eigenlijk amper nummers heeft gereleaset? Geen evidente opdracht maar voor Andrew van The Jezus Factory iets dat hij moest en zou afvinken van zijn bucket list. In dit interview lichtte hij al een kort tipje van de sluier over deze release maar in het gesprek met hem bleek al snel hoe groot zijn liefde is voor deze obscure, ter ziele gegane Londense band.
Wij hadden nog nooit van de band gehoord en waar begin je dan. Ja inderdaad, het wereldwijde web uiteraard. Een huzarenstukje bleek het echter om van de Londense Brazen Hussies iets van informatie te vinden. Feministische groeperingen, Australische coverbands, … alles vonden we behalve datgene waar we naar op zoek waren. Op naar de plaat dan maar.
Wat deze release betreft, is verwacht het onverwachte zowat het belangrijkste dat we kunnen meegeven. Het ganse album lijkt wel een ode aan muzikale schizofrenie te zijn. Er is amper een lijn binnen het album en zelfs binnen de meeste nummers te trekken en toch lijkt het op één of andere vreemde manier allemaal te kloppen. Tijdens het beluisteren, gebeurde het toch meer dan eens dat we aan de eclectische stijl ons aller Evil Superstars moesten denken. Denk aan de onverwachte songstructuren en eclectische fusion sound van Satan Is In My Ass, gecombineerd met het poppy element van It’s A Sad Planet en afgewerkt met de agressie van (Nothing But A) Sluthead.
Hebben we hier dan te maken met een tweede Evil Superstars, horen we je denken?
Wel, in de verste verte niet zelfs.
Los van het feit dat we regelmatig een link kunnen maken naar het eclectische van de Evil Superstars horen we ook elementen van lo-fi die ons bij momenten wat aan bands als Gore Slut en Dinosaur Jr. doen denken. Het zijn met name de dikke laag distortion in combinatie met de melodieuze vocalen die ons met de regelmaat van een klok ook naar deze bands doen terugkoppelen.
Maar ook daar eindigt het absoluut niet. Jazz, country, rock, funk, punk, soul, … allemaal hebben ze een plaats binnen de sound van Brazen Hussies en laat het net deze combinatie zijn die deze plaat en band zo bijzonder intrigerend maken.
De bandnaam en de cover van de overzichtsplaat mogen dan wel behoorlijk punk aandoen, louter punkmuziek hoef je op dit album niet te verwachten. Verwacht je vooral aan een ode aan het ethos van punk en dat is de middelvinger opsteken naar alle conventies die de wereld rijk is.
De overzichtsplaat is rijkelijk gevuld met 25 nummers en is zowel op cd als vinyl te verkrijgen via het machtige Jezus Factory Records van Andrew Bennett. Wij van Luminous Dash doen alvast nog eens ons petje af voor Jezus Factory Records om deze verborgen parel vanonder het stof te halen en de band (terug) onder de aandacht te brengen.
Hoewel je momenteel waarschijnlijk je online karretje al hebt volgeladen met de ganse discografie van Meatloaf, raden we volmondig aan om ook de onderstaande links eens een bezoekje te brengen en je van deze prachtplaat van Brazen Hussies te verzekeren want ook deze Year Zero; An Anthology staat garant voor een Paradise By The Dashboard Light.
Echt een absolute aanrader!