De singles Superficial en Cut Teeth zijn hier al besproken, dus laten we nog eens kijken naar de andere nummers op de ep A Fraud In The Fabric. Deze ep is Stice’s tweede en wordt wederom uitgebracht op Onweer, zijn eigen label. Het eerste nummer is meer een intro en duurt minder dan een minuut. Bezwerend fluistert Stice ons in wat komen gaat.
Laten we naar track vier gaan. Deze heet In Frame. En hier wordt de al bekende ruisgitaar ingezet op een industriële triolenbeat. Dit maakt het er niet makkelijker op voor de danser om zijn passen te zetten. Een goed idee. Schep eerst verwarring. Omdat we het toch over Nine Inch Nails (NIN) moeten hebben, want de invloed is duidelijk hoorbaar, beginnen we hier mee. In Frame zou het kleine broertje kunnen zijn van March of the Pigs van NIN uit 1994. Toen wist je ook nog niet echt op welke beat je moest gaan dansen. Het ritme klinkt als een zweep of geweerschoten en houdt ons gevangen in de stemming die we al kennen van de bekende singletracks.
Het laatste nummer Scathing Surface vat al het goede van de voorgaande nummers samen in termen van dynamiek en uitvoering. De gitaar nodigt je uit om te headbangen of met je hoofd tegen de dichtstbijzijnde muur te bonken, wederom gevoed door een machinebeat die kan wedijveren met elke productiehal.
Afgezien van het intro werkt elk nummer hier op de dansvloer. Het gitaargeluid is altijd vrij gelijkaardig qua aanslag, maar aangezien de beats erg verschillend zijn, maakt dit niet al te veel uit. De gothicfans en liefhebbers van luidruchtige gitaren komen hier aan hun trekken. Je kunt je buren irriteren met A Fraud In The Fabric, want deze muziek moet net zo hard klinken als een bouwput op een snelweg. En dat is precies waarom het het beste werkt in een donkere club of op verboden feestjes in verlaten industriële hallen. Maar dat vertellen we je niet.
Facebook / Instagram / Twitter / LinkTree
