Muziek is de stem van de nacht, waar de echo van verloren zielen danst. In elke noot schuilt een vergeten droom, een verlangen dat nooit meer terugkeert. Koester het Uitheems Geduister van deze week met nieuws van Bear Of Bombay, Pink Panther Project, Muricidae, Mekong, Fir Cone Children, Mesh, A Place To Bury Strangers, The Neuro Farm en Incirrina.
BEAR OF BOMBAY
De titel dekt de lading! Na zijn debuutep Something Stranger (2021) is PsychoDreamElectroGaze het nieuwe album van de Italiaanse multi-instrumentalist Lorenzo Parisini, beter bekend als Bear Of Bombay. En daarop horen we soms psychedelische gitaren, maar vooral toch dromerige synthwave, alles gedragen door sterke elektronische soundscapes. De zachte stem van Parisini verweeft alles tot lieflijk aandoende synthwave. Mooi als kwalitatieve achtergrondmuziekjes, met kosmische ritmes en kleurrijke explosies, maar al bij al niets nieuws onder de zon. Wat ons wél meteen alert maakte, was de openingstrack Tears From Space, die enorm sterk is en dankzij de samenwerking met Clustersun een knap industrialkarakter mee kreeg.
PsychoDreamElectroGaze is digitaal en op cd verschenen bij de labels Waddafuzz, Shoredive en No Me Escucho.
Instagram / Facebook / Bandcamp
PINK PANTHER PROJECT
Een nieuwe roze panter is op het Londense toneel verschenen, want het industrial-elektro-gezelschap Pink Panther Project liet deze week hun debuutalbum Intoxicating Embrace op de wereld los.
Over hun bandnaam, legt zangeres Uela alvast het volgende uit: “De naam Pink Panther Project doet misschien denken aan de tekenfilmwereld, maar het is toeval, een grapje. In werkelijkheid is roze een kleur die mij heel dierbaar is en ik voel me zeker een panter of een adelaar, sommigen vinden het niet donker genoeg. maar we zijn niet “donker genoeg”.
De band is nog maar een goed jaartje oud en dit album draagt de titel van hun eerste single die ze in 2023 uitbrachten. Intussen kregen we ook al Morticia Addams te horen – jawel, gebaseerd op het iconische Addams Family-personage. Een vrolijk Duitstalig nummer dat bruist van de electro- en industrialinvloeden.
En dat doet de rest van het album ook, dat bij deze zeker een vaste waarde op gothicfeestjes mag worden. Uela vult aan: “Het basisconcept was om iets leuks en nieuws, speciaals te creëren. We wilden een gevarieerde plaat maken, met dansbare en melodieuze liedjes, een beetje gek als je wilt, en dat is gelukt.”
Wij horen vooral een knappe electrosound die met finnesse geïnfuseerd is met industrialkenmerken, waarop Uela’s speelse stem flaneert en op die manier een eigen, toch vrij unieke sound weet neer te zetten.
Intoxicating Embrace is digitaal verschenen via Marian Whores en The Circle Music.
Facebook / Bandcamp / Instagram
MURICIDAE
Deze productie van levende legende John Fryer (Cocteau Twins, NIN, Depeche Mode, This Mortal Coil, enz.) en de beklijvende zang van Louise Fraser laten een donker en verwrongen eerbetoon aan de duivel horen met hun nieuwe single van hun electropopproject Muricidae.
Louise Fraser en John Fryer ontmoetten elkaar op het strand op zoek naar zeemeerminnen. Toen ze eenmaal begonnen te praten, had Louise een The Doors-moment en zei: “Hé John, laten we een band beginnen.” Vanaf die dag weven ze hun magie samen in een steeds veranderende muzikale soundscape. De etherische zang van Louise is kwetsbaar en toch stekelig en glijdt spiraalsgewijs door de sonische sculpturen van John.
Sold My Soul is een betoverende reis, een donkere, zwoele serenade voor de duivel zelf, die smeekt om meer te nemen dan alleen ‘haar ziel’. Als een liefdesbrief, doordrenkt van duistere romantiek of een verhaal dat wordt verteld door het gefluister van een duistere narcist.
“Sold my soul tot he devil…” en onder de prachtige zang van Fraser, hebben we de onze ook meteen mee verkocht… Een nummer dat je van je ziel berooft, dus misschien toch even gaan bidden voor je deze draait!
Sold My Soul is digitaal verschenen en is slechts een voorproefje van wat er gaat komen van Muricidae’s komende album, A Mermaid’s Tale.
MEKONG
Een nieuw visueel plaatje bij een plaatje dat we reeds ontdekten, want de postpunk-/ darkwaveband Mekong (van oorsprong Portugees, maar intussen vanuit Polen)bracht net een videoclip uit bij de titeltrack van hun nieuwste album Danse Danse (mei 2024).
Zelfverzekerd stapt een bruidje met schop door het rode bos, waar ze een graf voor zichzelf delft.. De onheilspellende baslijn bepaalt het ritme van haar stap. De urgente dreiging zweeft doorheen de hele track, terwijl de gitaarlijn schittert onder de postpunkvocals.
FIR CONE CHILDREN
Alexander Leonard Donat (Whole, Vlimmer) van dreampunkband Fir Cone Children zette deze week met You Are My Animal (Slow) één van zijn recentste releases in de kijker. En in tegenstelling tot hun hals-over-kop-dreampunk, is dit wazige, relaxte dreampop. Prima voor een laatste blik in de zomerzon.
You Are My Animal (Slow) was de digitale bonustrack bij zijn laatste nieuwe album Jig Of Glee. Een ‘trage’ versie van het nummer dat je als eerste op het album terug vindt. Trage versie is uiteraard wat simplistisch uitgedrukt, want we krijgen een donkerfragiele interpretatie van wat aanvankelijk een uptempo, vrij stevig en happy rocknummer was.
Deze versie wijkt van sfeer en instrumentatie zo sterk af hiervan, wat maakt dat het eigenlijk een volledig nieuwe track is!
You Are My Animal (Slow) is digitaal te beluisteren op het album Jig Of Glee (juni 2024). Dat kan je digitaal, op cd en op cassette aanschaffen via Blackjack Illuminist Records.
MESH
De Britse donkere/alternatieve electro-act Mesh werd opgericht in 1991 toen Mark Hockings en Richard Silverthorn vriendschap en een gemeenschappelijke muzikale basis vonden. Silverthorn componeerde de muziek, terwijl Hockings suggestieve en diepgaande teksten schreef, die diepte en emotie in hun soundscapes brachten.
Ze brachten in 1994 een ep uit met de titel Fragile en twee jaar later hun debuutplaat, In This Place Forever. Maar het was vooral de release van The Point At Which It Falls Apart in 1999 dat tot een doorbraak leidde, waarop Watches Over Me in 2002 volgde, waardoor het trio nog meer in de schijnwerpers kwam te staan. De daaropvolgende samenwerking met voormalig Depeche Mode-producer Gareth Jones voor We Collide (2006) hun status verder versterkte.
Automation Baby (2013) en Looking Skyward (2016) volgden nadien en in de huidige line-up, zijn Mark Hockings (zang, gitaar), Richard Silverthorn (synths, zang) en Neil Taylor (LG keys) momenteel bezig met het schrijven van hun volgende studioalbum.
Een kwarteeuw na de release, komt er een geremasterde heruitgave van The Point At Which It Falls Apart, minutieus geremasterd door de bekende Duitse producer Olaf Wollschläger.
“Ik ben erg trots en opgewonden om dit album opnieuw uit te brengen met verbluffend nieuw (en toch bekend) artwork en met zo’n onberispelijk klinkende remaster”, zegt Hockings. “Dit heeft lang geduurd. Voor degenen die het album voor eerder al hebben gehoord, hoop ik dat het een aantal krachtige herinneringen naar boven brengt, net als voor mij. Voor degenen die het voor de eerste keer horen, zou ik willen dat ik dat ik die ervaring kon delen met hen.”
Deze heruitgave van The Point At Which It Falls Apart komt er aan op 22 november en kan je reeds voorbestellen. Ze verschijnt digitaal en op cd in artbook-formaat met uitgebreid bonusmateriaal en een bonus cd bij Dependent Records.
Om ons warm te laten lopen voor deze terugkeer van een legendarisch Mesh-album, krijgen we alvast al de geremasterde Needle In A Bruise te horen!
Website | Facebook / Link Tree
A PLACE TO BURY STRANGERS
Terwijl ze volop aan het touren zijn, laat de New Yorkse band A Place To Bury Strangers ,og iets nieuws horen van hun aankomende album. Bad Idea is de nieuwe single, die met een clip een voorsmaakje biedt van Synthesizer, het nieuwe A Place To Bury Strangers-album, dat op 25 oktober verschijnt.
Het nummer toont de rauwe creativiteit van bassist John Fedowitz. “Hij kwam naar de studio met een simpele looping drumbeat, denkend dat hij geen goede ideeën had – dus het nummer was zijn ‘slechte idee'”, zegt frontman Oliver Ackermann. “We schreven allemaal een paar regels op papier en hij zong ze in. Na een paar instrumentale passages was de opname voltooid. Het resultaat is een innovatief nummer, geboren uit spontane samenwerking en een vleugje twijfel aan jezelf, omgezet in iets unieks en boeiends.” Een intens, straf psychedelisch nummer!
Bad Idea kan je digitaal beluisteren en zal je vanaf 4/10 digitaal en vanaf 25/10 ook op vinyl terugvinden op het album Synthesizer, via Dedstrange. Voorbestellen kan al!
THE NEURO FARM
De uit Washington DC afkomstige darkwaveband The Neuro Farm bracht deze week hun langverwachte nieuwe album Voices. Een nieuwe verzameling postpunknummers die door de chaotische schoonheid en donkere kanten van de geest glijden, waar de verbeelding de werkelijkheid infiltreert in een werveling van vage grenzen. De nummers zijn een aanstekelijke, angstaanjagend mooie mix van vocale harmonieën met vioolmelodieën, stuwende ritmegitaar en etherische sonische texturen geworden.
Voices is alvast digitaal verschenen en volgt op vinyl, cd en cassette.
Facebook / Bandcamp / Linktree
INCIRRINA
Incirrina is het darkwave-/ synthwave- / minimal synth- / electroproject van de Griekse George Katsanos (synths, drum, whaterphone, zang) en Irini Tiniakou (synths, zang). Ze brachten deze week een gedicht met twee nummers uit, onder de titel Immersion. De woorden voor deze release zijn geschreven door Konstantinos Londos.
“We gasp for air
In liquid jails
We learn to breathe
When all else fails
Inspiring people
Turn breath to choice
For us to share
Our human voice”
Met deze nieuwe dubbelsingle duikt Incirrina opnieuw in hun betoverde wereld van analoge synths met hun rijke klanken, boeiende riffs en groovy beats. Soulvol, sociaal bewust en introspectief komen hun liedjes op voor wat menselijk en mooi is, wat kan inspireren, wat gered moet worden. Het inleidende gedicht drukt hun redenen uit om muziek te maken: uit wanhoop zoeken ze naar vrijheid om gevoelens en zorgen te uiten, om de luisteraars onder te dompelen in oceanen van geluid, energie en emotie.
En dat doen ze ineens met twee tracks tegelijk.
Presence is een weergave van een moment, een gebeurtenis, een plotseling verschil in het verloop van de tijd. Het kan alles veranderen, het kan dingen omdraaien. Het kan gevaarlijk zijn, het kan tot niets leiden… Een aanwezigheid, waarbij de ander zich openbaart als schoonheid.
Alien Room spreekt metaforisch over huiselijk geweld – het geweld van de buren, dat helaas -tegenwoordig en door de eeuwen heen – zo vaak voorkomt. Het decor van een woonkamer, dat een cocon zou moeten zijn, een plek van rust, maar voor het slachtoffer een lounge van marteling is.
In dit nummer koos Incirrina ervoor om traditionele polyfone klaagliederen te gebruiken als inspiratie voor het refrein, om het geschreeuw van het slachtoffer in de leegte uit te drukken.
Twee prikkelend mooie, intens emotionele nummers…
Immersion is digitaal verschenen via Cold Transmission.