In 2026 is het vijfentwintig jaar geleden dat de band Monza de eerste van drie cd’s uitbracht: Van God Los was de titel, net zoals die van de allereerste single. Op die plaat stonden vier singles, die stuk voor stuk ruim airplay haalden: uiteraard Van God Los, De Stad Kan Zo Koud Zijn, Naïviteit en De Ogen Van Jenny.
Aan boord van de eerste Monza-bezetting – later volgden nog anderen – bleek zich straf volk te bevinden: naast zanger en tekstschrijver Stijn Meuris (toen ex-Noordkaap) waren ook drummer Mario Goossens (zie ook Noordkaap, Triggerfinger, Hooverphonic, Sloper en Bazart), gitarist Piet De Pessemier (o.a. LeNoise, Mad About Mountains en Krakow), toetsenist David Poltrock (o.a. Hooverphonic, De Mens, eigen albums, soundtracks en productiewerk) en de op jonge leeftijd in Parijs overleden jazzbassist Bart Zegers volop bezig om van de groep een unieke Nederlandstalige band te maken.
Monza hield er na de drie cd’s (Van God Los, Grand en Attica!) en ruim honderd shows mee op, onder meer doordat de afzonderlijke leden met allerlei andere bands en projecten bezig waren. En ook wel doordat een reeks ambitieuze concerten in een rondreizende circustent financieel een zware dobber bleek te zijn.
Binnenkort wordt de debuutplaat Van God Los voor het eerst zowel digitaal als op vinyl uitgebracht. In aanloop naar die re-release worden ook de vier singles na een kwarteeuw opnieuw onder de aandacht gebracht.
Het nummer Van God Los krijgt een heel aparte aanpak. Meuris liep al langer met het idee rond om die track helemaal te ontmantelen en er samen met de oorspronkelijke leden een very extended version van te maken. Liveplannen zijn er vooralsnog niet. Maar wat niet is, kan nog komen.
