Wanneer een band tijdens de soundcheck erin slaagt goed beschonken cafégangers te doen opspringen en meebrullen, dan weet je dat je een rockende avond in Antwerpen tegemoet gaat. The Endless Dreaming is een losgeslagen muzikaal projectiel afgevuurd vanuit Leuven. In de haast legendarische livemuziektempel KID’s Rhythm ’n’ Blues Kaffee in Antwerpen brengt deze energieke belofte 2 sets van 45 minuten. Op uitzondering van Search and Destroy van Iggy & The Stooges allemaal eigen werk!
Opener Heartquake doet de grond alvast beven; een dreigende vulkaan waarin Golden Earring en AC/DC liggen te pruttelen, meedogenloos opgevolgd door Call Burner, een lap stoner psychobilly. Frontman Wim ‘Wolf’ Vandebroek klinkt bezeten door de manische geest van Elvis.
Later in de eerste set volgt het livedebuut van nieuwe worp Mister Mean Machine, ingezet met een opzwepende riff door de bepleisterde hand van gitarist Maxim Bobbaerts. De eerder opgelopen diepe snijwonde in de vinger belemmert ‘Doctor Bobby’ geenszins in zijn formidabel snarenspel. Sportgitaar voor vergevorderden.
De eerste helft van de avond dondert als een expeditie doorheen de jungle met funky Hit Monkey!, over met walvis en piraatmetal gevulde wateren in Awesome Sauce en klauwt verbeten door in de woestenij van country noir. Recovery Road wordt door de slide gitaar van Johan van den Brande opgetild naar ontroerende hoogtes en de gepijnigde, smekende zang van Wolf zorgen voor dat welkome kippenvelmomentje. Voor de pauze wordt nog een onweerstaanbare groove losgelaten met Lately, deze neo-disco guitar riff banger doet Kid’s dansen in alle windrichtingen. Drummer Wim Buyens, verwekt tussen metronomen, sluit met een solo onder luid applaus de eerste set af.
De tweede set opent met de razende punksong Bad Day Tripper, gevolg door Welcome To Nowhere, een nieuwe song die Bruce Springsteen of Sam Fender wel zouden willen geschreven hebben. Het publiek uit enthousiast hun waardering en geraakt helemaal in vervoering wanneer de meest recente en populairste single Offer Son wordt ingezet. Luidkeels wordt er meegezongen en eigenaar Baptist van Kid’s kijkt tevreden toe. Bassiste Freya Dasseville zingt de verzen met verve en bevestigt de absolute meerwaarde die ze voor The Endless Dreaming betekent sinds ze een jaar geleden de band vervolledigde.
Het publiek ervaart tijdens de powerballad She Moves vervolgens hoe groot het bereik is waar de band. zich muzikaal in beweegt. Albion doet hen nadien raven alsof ze op een Underworld-concert zijn. Tijdens een andere nieuwe song This Is Hopecore staat de band samen met het publiek te springen. De euforie glijdt als een mistbank vanuit het podium de zaal in.
Tijd om de laatste nieuwe single voor te stellen. Op 31 oktober komt One Legged Lady uit, een pleidooi voor inclusie van mensen met een al dan niet zichtbare handicap. Deze door keytar aangedreven stamper van een single kent een ultra catchy refrein en een avontuurlijke, dansbare brug. Het publiek scandeert onmiddellijk mee en de band bewijst hier nog maar eens mee hoe strak, snedig en onvermoeibaar ze samen spelen. Hopelijk zal deze song haar éne been richting een groter publiek en meer podia mogen uitstrekken.
Na de anderhalve minuut durende punkpoprock anthem Pretty Punky Geeky wordt er nog om een bis gesmeekt. Kid’s transformeert vervolgens in een countryrock stal wanneer afsluiter Here Kitty, Kitty door inline dansende feestgangers wordt beleefd. Een verdomd vertierlijke vrijdagavond.
The Endless Dreaming won afgelopen maand het Red Light District Festival in Hasselt en zal binnenkort in Café Café mogen spelen.
