Tekst: Didier Becu
Foto’s: Hans Vermeulen + Ann Cnockaert
Er zijn zo van die organisaties waar Luminous Dash altijd bij wil zijn. Scratch+Snuff is daar zo’n voorbeeld van. De liefde tussen de twee is zelfs zo groot dat een samenwerking in het verschiet ligt. Daar lees je later meer over. Eerst focussen we op Free Open Air 9030, een festivalnaam die zichzelf een beetje verklaart.
Het is in openlucht, het is gratis en speelt zich af in de gemeente die de postcode 9030 draagt. Dat laatste heeft misschien wat meer uitleg nodig. 9030 is namelijk de postcode van Mariakerke, een deelgemeente van Gent en het festivalterrein ligt aan het aanpalend park van Klub 9030 aan de Vinderhoutse Bossen. Drie edities zijn er telkens met een gemeenschappelijk thema dat de bands verbindt.
Op vrijdag 29/08 is er “vuile hiphop” met Kleine Crack & Slagter, Vieze Meisje, en Borokov Borokov, op vrijdag 5 september het zwaardere werk met VAAG, Heisa, DIVIDED en MODDER. De eerste editie, die ondertussen achter de rug ligt, mocht The Rats, Stakattak, Qujaku en No Prisoners verwelkomen en het thema daarvan valt het best te omschrijven als “controleerbaar lawijt”.
De eerste band aan zet op een onmogelijk vroeg uur (18u) – someone has to be the first – was The Rats. Een beetje op het laatste nippertje, want oorspronkelijk stonden de Brusselaars van Gros Coeur op de affiche maar door omstandigheden – zo gaat dat op festivals – werden ze vervangen door het Gentse wonder dat The Rats heet. Zonder in herhaling te vallen, ook weer zo’n naam die zichzelf uitlegt.
Een band die innerlijke demonen, kritiek op de maatschappij en politiek vermengt met gebalde postpunk die refereert aan Britse voorbeelden. Een unieke sound in Vlaanderen, gebald, melodisch en vooral onweerstaanbaar energiek. De band nam de luxe om een paar nieuwe nummers af te vuren op 9030. Altijd spannend voor de toeschouwer, maar nog meer voor de band, dixit frontman/Duracell-konijn Emile Dekeyser.
Stakattak, de naam klinkt al even zot als de muziek die het drietal maakt en nog meer dan wat ze op het podium doen. Zeg zelf, een frontman die na amper twee minuten voluit onder de planken van de stage ligt: je ziet het niet alle dagen. Nick Defour doet dan ook dingen die anderen niet doen. Muzikaal zwevend tussen trash pop en vooral no wave. Wie vast hangt aan afgelijnde genres zal niet weten wat aan te vangen met de muziek van het trio, wie met een open blik de wereld tegemoet schreeuwt – moet je doen – stond met de mond vol tanden.
Wie vertrouwd is met de programmering van Scratch + Snuff heeft zeker al eens de naam van Qujaku de revue zien passeren. Als ze in Oost-Vlaanderen spelen, dan mag je er (veel!) geld op wedden dat programmator Ollie Bostoen daar voor veel tussen zit. Qujaku doet iets wat tussen psychedelica, noise en shoegaze ligt. Bezwerend zouden sommigen zeggen en zo klonken ze ook.
Afsluiter was No Prisoners. Je kan blijven janken en zagen dat Pieter-Paul Devos voor goed (denken we toch) Raketkanon en Kapitan Korsakov heeft begraven, maar muzikanten met visie (en dat is Pieter-Paul) willen ook wel iets anders en dat is No Prisoners. Samen met Leander van het Groenewoud en Pieter Dewilde tovert hij no-nonsense punkrock met SUBPOP-invloeden uit zijn creatieve hoed. Slordig, zo lijkt het, maar over alles is goed nagedacht. De naam van Kurt Cobain durft wel eens vallen als je het over No Prisoners hebt. Geen toeval, noch minder een schande. Missie volbracht Scratch+Snuff, op vrijdag 29 augustus staan we er alweer.
SCRATCH+ SNUFF: Facebook
THE RATS: Instagram – Facebook
STAKATTAK: Facebook – Bandcamp – Instagram
NO PRISONERS: Facebook – Instagram