PEGA is een bende stuiterende, knotsgekke Brusselse vrouwen met als enig doel je innerlijke kronkels in beweging te zetten om daarmee je ziel te onthullen of het op zijn minst te proberen (magie is nog steeds een onstabiele wetenschap). Dino post-punk met de nodige noise flair. Meer weten? Dan maakt u best even tijd voor dit interview.
Waar komt jullie naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
PEGA zijn Aude, Bárbara and Leslie, en PEGA is een ekster. Die laatste is een beetje brutaal en is altijd op zoek naar glanzende objecten en tot niets goeds. Ze is onze godin.
Hoe moeten we ons je muzikale oorsprong / geschiedenis / verleden tot nu toe voorstellen?
Indertijd in Le Havre, Frankrijk, had Aude op zeer jonge leeftijd improvisatieklassen, waar ze drums speelde. Voordat ze een tijdje piano- en saxolessen volgde. Thuis speelde haar vader veel jazz en luisterde ze later naar hiphop en reggae. Ze haatte elektrische gitaar tot de leeftijd van 24, maar realiseerde zich eindelijk hoe leuk het kon klinken na het zien van The Ex op het podium in de VK! Ze leerde bas spelen toen we vier jaar geleden met de band begonnen. Aude is een kunstenaar en het grootste deel van de kunstwerken van PEGA worden door haar gemaakt. Bárbara komt uit Porto, Portugal. Ze studeerde jarenlang piano en daarnaast leerde ze teksten uit het hoofd, eerst uit Disney-films, vervolgens uit musicals, vervolgens Kate Bush, Clã, Deolinda, Tool en System of a Down. Op de universiteit ontdekte ze Regina Spektor en Fiona Apple, wat haar overtuigde om opnieuw piano te gaan spelen en teksten te gaan schrijven. Ze leerde een paar basics op de gitaar met haar partner en dankzij internet, maar begon pas te componeren toen PEGA ontstond, een jaar nadat ze naar Brussel verhuisde. Bárbara is een beeldend kunstenaar en toetsenist / zanger in TUVALU. De uit Luik afkomstige Leslie studeerde jarenlang piano en gitaar. Ze luisterde naar veel verschillende bands en muzikanten toen ze opgroeide, gaande van Nirvana tot Blondie en zelfs Chopin. Ze verhuisde naar Brussel om geluidstechniek te studeren. Ze heeft gewerkt als geluidstechnicus voor heel wat bands en op concertlocaties zoals Magasin 4, Botanique, Reflektor, Barlok, waarnaast ze ook concerten organiseerde bij haar thuis. Ze begon met drummen toen we met PEGA begonnen, soms met drumlessen van vrienden.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek, denk je, of is het helemaal niet uniek?Sommigen van ons wonen hier niet lang genoeg om een mening te hebben over de Belgische muziekscene als geheel, omdat we alleen in Brussel woonden. Maar we denken dat bands als La Jungle, Why the Eye en Shht uitstekende bands zijn die ook onze muziek hebben beïnvloed!
Wie zijn je inspiratiebronnen en hoe zou je je eigen muziek beschrijven?
Onze nummers beginnen allemaal met jam die we vervolgens bewerken in een structuur die we leuk vinden. Het eerste jaar jamden we maar één keer per week, met verschillende vrienden, meestal vrouwen, die meededen en we wisselden instrumenten voortdurend. Toen besloten we met zijn drieën liedjes te componeren en een permanent instrument te kiezen. Omdat sommigen van ons nog nooit hadden gecomponeerd, hadden we hier in het begin ook moeite mee. Het betekende veel bruggen tekenen die eruit zagen als croissants en onderdelen met de naam Snake Dance, en het duurde erg lang. De teksten worden soms gemaakt tijdens de jam, soms achteraf toegevoegd. Filmsoundtracks, tekeningen, Fugazi, Young Marble Giants, Fado, tuneYards, Disco, Michael Jackson en ESG zijn enkele van de dingen die ons misschien hebben beïnvloed, maar bovenal stellen we geen grenzen aan hoe dingen zouden moeten klinken.
Met welke band wordt u vergeleken, ook al wilt u dat absoluut niet?
Als je ons vergelijkt met Riot Grrrl of Warpaint, ben je dood. We hebben veel respect voor hen, begrijp ons niet verkeerd, maar alleen omdat we allemaal vrouwen zijn, betekent niet dat we hetzelfde soort muziek maken. Hetzelfde zou niet gebeuren met een band die enkel uit mannen bestaat.
Voor welke band wil je graag eens het voorprogramma spelen en waarom?
Idles, omdat we dol zijn op hun ritmische keuzes en hun pittige maar oprechte teksten waarin ze openlijk praten over onderwerpen die tegenwoordig nog steeds taboe zijn (die het niet meer zouden moeten zijn). Het is meestal de cd waar we naar luisteren als we naar een optreden rijden. De drummer van Deerhoof heeft wellicht drie harten om zijn synchrone drum stijl te doorstaan. De zanger / bassist is fenomenaal terwijl hij “Flower Power!” zingt, wat moeten we nog meer zeggen? La Jungle, want terwijl de muziek van Deerhoof is samengesteld uit vele harten en ingewikkelde aderen, zijn La Jungle net een paar rare paddestoelen, die hun sporen vrijgeven en iedereen infecteren met hun gekte.
Wat maakt jou anders dan andere bands denk je?
We begonnen vrij laat met het maken van muziek, niet omdat we dat niet wilden, maar omdat we de juiste mensen niet konden vinden om muziek mee te maken / we wisten niet waar we moesten beginnen. Elkaar ontmoeten en een geluid vinden dat we allemaal leuk vonden, was een heel moeilijke taak, en we dachten vaak dat we niet goed genoeg waren. We denken graag dat we bewezen hebben dat alles mogelijk is, als je er echt voor kiest. Mensen lijken te genieten van onze gekke gezichten op het podium, misschien omdat we angstige kijken afwisselen met clowneske bewegingen, kopieën van rock n roll-bewegingen die we op tv zagen en zo.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Nou, we hebben veel geluk dat NADA-bookings ons promoot en als gevolg daarvan hebben we veel optredens: 25 september in Cafe Central, 20 oktober in Labokube (onderdeel van Nuits du Beau Tas), 24 oktober in Botanique (opening voor Sharon Wright), 8 november op Brass (Thank release party), 21 november op Magasin 4 (met Youff en Charnel Ground), 27 november op Super Fourchette, 5 december in Kinky Star, Gent, 10 december in Les Ateliers Klaus met Farida Amadou, 20 december in De Koer, georganiseerd door KRAAK, in Gent, en 31 januari in Le Vecteur in Charleroi. Hopelijk zien we jullie daar?
Naar welk album kun je eindeloos luisteren?
We hebben verschillende smaken, dus we kunnen het niet eens worden over één album, dus kozen we drie.
Barbara: Courtney Barnett Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit.
Leslie : IDLES Brutalism.
Audie: Francis Bebey Psychedelic Senza.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Barbara: Talking Heads en hun 77, omdat het een van de meest complete bands voor mij is, waar de ritmische sectie ongelooflijk intuïtief maar eigenzinnig is, terwijl de melodieën verschillende elementen van funk, barokmuziek en folkloremuziek opwekken. De geweldige stem van David Byrne met enkele plotselinge hints van waanzin is gewoon majestueus.
Leslie: Hole en Live Through This, omdat het me raakt en elke keer als ik het hoor, vind ik nieuwe manieren waarop ik me ermee verhoud.
Audie: Young Marble Giants en Colossal Youth van hun, omdat het bluesachtige en fragiele evenwicht tussen kalmte en groove, muziek en stilte perfect is, het ontspant me. Ik hou ook van de schijnbare eenvoud van de composities: het is elegant.
Wat is het mooiste aspect van muziek?
Dat je als groep moet samenwerken, dat je naar elkaar moet luisteren en elkaars ritme moet respecteren. Ook het aspect van spelen voor een publiek. Voor de twee van ons met achtergrond in de visuele kunst, bleek het een zeer opwindend onderdeel te zijn van het spelen in een band, waarvan we niet dachten dat we er zoveel vreugde van konden nemen!
Met wie zou je 8 uur in de lift willen zitten en waarom?
Barbara: Nina Simone, omdat ik graag alles over haar leven uit haar eigen mond zou willen horen en haar zou vertellen hoeveel ze de wereld heeft veranderd.
Leslie: David Bowie, want hij is zo’n interessant personage, hij heeft zoveel verschillende en kwaliteitsvolle albums gemaakt, die de hele tijd verbeteren en altijd muzikaal nieuwe dingen suggereren.
Audie : George Michael omdat hij de meest sexy is.