In 2020 maakten Jonas Bruyneel, Frie Mechele, Esther Coorevits (Jan Verstraeten, Noémie Wolfs), Renaud Debruyne en Sven Sabbe (Galine) een doorstart met momoyo. Er verscheen datzelfde jaar een wondermooie debuutep die het vijftal door de corona-maatregelen nauwelijks live kon voorstellen. Ze zijn niet bij de pakken blijven zitten en zijn er nu terug met de knappe singles Mouth en Bones. In september verschijnt het debuutalbum Gaps In Time dat werd geproducet door Jonas Bruyneel, gemixt door Filip Tanghe (Balthazar, Warhaus) en gemastered door Brian Lucey (Arctic Monkeys, Depeche Mode). Wij hadden een gesprek met Jonas Bruyneel en zangeres Frie Mechelen over hun nieuwe plaat en hun fantastische band.
Jullie debuutep was indrukwekkend straf maar jullie hebben die nauwelijks live kunnen voorstellen. Voelde het dan een beetje aan als een valse start?
Jonas: Dankjewel. De eerste single Breath verscheen zowat op de eerste dag van de eerste lockdown, en dat zette de toon voor die hele ep. In de zomer van 2021 speelden we een drietal festivals, wat heerlijk was, maar zodra we wat ingespeeld en vertrouwd waren, was het alweer achter de rug.
Frie: We hebben gelukkig veel onlinereacties gekregen, mensen waren enthousiast en hebben naar onze clips gekeken en geluisterd, dus op dat vlak hebben we geluk gehad. Maar natuurlijk stonden we te trappelen om dat live te kunnen voorstellen, en dat is dus niet gelukt. Dat willen we nu dubbel zo hard inhalen.
Jonas: Laat die never ending tour maar beginnen.
Heeft elk lid van de band een inbreng in het groepsgeluid?
Frie: Zeker. We hebben allemaal verschillende achtergronden, er zijn muzikanten uit de klassieke wereld, uit hedendaags klassiek, uit hiphop, r&b, pop en jazz. Dus brengt iedereen die achtergrond en dat eigen ontwikkelde geluid mee naar momoyo.
Jonas: Omdat we al zo lang samen spelen en vaak ook in andere projecten met elkaar spelen, kennen we elkaar en elkaars speelstijl door en door. Als ik schrijf, heb ik op voorhand een helder beeld van hoe ik wil dat een nummer klinkt, van de arrangementen, de sferen en de klanken. Maar dat beeld is altijd gebaseerd op de unieke stijl van Frie, Esther, Sven en Renaud. Zij gaan daar volledig mee aan de haal en zetten de muziek zo naar hun hand dat ik er meteen gelukkig van word.
Voor het nieuwe te verschijnen album zat gitarist/keyboardspeler Jonas Bruyneel mee in de productiestoel samen met Filip Tanghe. Was daar een bepaalde reden voor?
Frie: Jonas schrijft alle muziek en tekst en heeft altijd een duidelijk beeld van hoe de band en een album moeten klinken. Het was wel logisch dat hij dit keer de productie deed.
Jonas: Ik produce af en toe wel eens een band, zoals het nieuwe album van Vincent Coomans dat dit najaar verschijnt. Dat van momoyo wou ik graag zelf doen om in alle rust en zonder tijdsdruk te werken. Een groot deel van het album is opgenomen in Filip Tanghes North Garden Studio. Af en toe was hij bij een sessie aanwezig, maar hij heeft zich dit keer tot de mix beperkt. Dit album kwam traag tot stand, met veel gastmuzikanten, op verschillende locaties, in mijn eigen Studio Wellington, in de absurd galmende concertzaal Départ in Kortijk. Soms zochten Renaud en ik urenlang naar de ideale oversturing voor een drumcomputer, of bleven Esther en ik uitentreuren micro’s testen op de altviool. Dat geduldig werken vond ik heerlijk.
Wat kunnen we verwachten van het album?
Frie: Het nieuwe album is heel dansbaar, ook al gaat het over donkere thema’s, over ouder worden, over het aftakelen van een lichaam. Maar het is auditief heel vrolijk.
Jonas: Ik denk dat het een trieste, melancholische dansbaarheid is. Ik ben bij het schrijven persoonlijker gegaan dan ik gewoonlijk doe. Ik vrees dat er wat mensen zich gaan herkennen in de teksten. Maar ik had het gevoel dat dit nodig was, dat het eens goed was om mij niet te verstoppen. Het is een eclectisch album met veel gezichten geworden.
Zijn er bepaalde artiesten die een grote invloed hebben gehad op het momoyogeluid?
Jonas: Tijdens het schrijven luisterde ik enorm veel naar Aldous Harding, Michael Kiwanuka, Cate Le Bon, Wax Tailor en Madlib. Tegelijk komt heel wat van ons geluid uit wat Frie, Renaud, Esther en Sven toevoegen vanuit hun achtergrond.
Jullie hebben een unieke sound die tot ver buiten de grenzen zou kunnen aanslaan. Is er die ambitie om door te breken in het buitenland?
Frie: Absoluut, we hebben zeker de ambitie om door te breken in het buitenland. Dus als je iemand kent…
Jonas: We gaan in elk geval spelen in het buitenland. Voor Nederland werken we samen met Trying Your Luck Agency, die ons voor de zomer wat festivals bezorgt, zoals op 27 mei in Amsterdam. In het Verenigd Koninkrijk gaan we dit najaar spelen. Maar we zijn daar realistisch in, denk ik. Elke show en elke ervaring is mooi meegenomen, en we zien wel wat er komt. Al kan het geen kwaad om af en toe te dromen.
Verschillende van de groepsleden spelen ook bij andere bands. Is het dan soms niet moeilijk om optredens, opnames en repetities te plannen?
Frie: Dat is vaak uitdagend. We spelen niet alleen in verschillende bands, sommige onder ons hebben ook andere jobs om te combineren. We lokken de muzikanten dus altijd met taart en koffie. Dat werkt.
Jonas: Doodles zijn een absolute hel!
Wat zijn de plannen nog voor momoyo voor de toekomst?
Frie: Om te beginnen gaan we in september onze plaat releasen en daar extra veel releaseshows aan koppelen.
Jonas: Op 1 oktober de eerste, in de Charlatan in Gent. Maar eerst enkele festivals en intieme duoshows deze zomer.
Je kan momoyo aan het werk zien op:
29/05 – De Loge (duo), Gent
01/07 -Textielhuis (duo), Kortrijk
15/08 -Paulusfeesten, Oostende
20/08 – Festival Bokal, Deerlijk