Een kleine drie jaar geleden verschenen ze plots als de gloednieuwe gothrockband Velvet Mist, maar eigenlijk hadden Anton Mergaerts (Cardinal) (zang) en Jonathan Verstrepen (Carnation) (synths & drumcomputers) al een verleden in de metalwereld toen ze met hun nieuwe project begonnen. Wij wilden weten hoe die overgang verlopen is en legden hen al onze vragen voor net voor hun optreden op de Pekkersfeesten (29/06/2024) in Izegem.
Jullie leerden mekaar kennen, via de metalwereld?
J: Ja, via onze geluidsman bij Carnation, ‘den Bob’, een hele goeie kameraad van Anton. Ik had thuis nummers geschreven tijdens corona. Een heel ander project dan ik gewoon was. Daar zijn dan vier nummers uit voortgekomen, maar ik had daar geen zanger voor en zelf kan ik echt totaal niet zingen. Ik heb toen eens rond gehoord waar we iemand zouden kunnen vinden en Bob vertelde me dat Anton dat misschien wel kon doen. En zo ben ik bij hem uitgekomen en het klikte direct. Toen we de zang hoorden op de nummers, klonk dat perfect. Helemaal wat we moesten hebben.
Had jij dan al een zanglijn in je hoofd, bij het schrijven van de nummers?
J: Nee, totaal niet. Nu ja, als je schrijft heb je wel dingen in je hoofd, maar dat hoeft niet per se dát te worden. Anton is daar ook vrij in om zijn zanglijnen te kiezen natuurlijk.
A: Ik denk dat dat ook de kracht was, want als je nummers schrijft pin je je vaak vast op een zanglijn of een melodie. Maar als je er een tijd mee bezig bent, kan je na een tijd niet meer buiten dat kader denken en dan loop je soms vast. In ons geval kreeg ik gewoon vier nummers, met de boodschap: “Doe eens iets!” En dat was ideaal in die periode, want we zaten toen toch thuis niets te doen. Het was een goeie uitlaatklep en het klonk ook ineens goed.
Werken jullie nog altijd op die manier om nummers te schrijven?
A: Ja, in principe wel, maar ik denk dat het toch een beetje geëvolueerd is, in die zin dat ik de nummers die hij schrijft toch soms structureel overhoop gooi, maar vaak is dat ook om de tekst die ik in mijn hoofd heb, te doen passen. ’t Is niet dat ik zeg: “Dit vind ik niets, daar doe ik iets anders mee”, want de grote lijn blijft hetzelfde, eigenlijk. Ik doe ook meer de effectjes erbij. Het opnemen en het producen volg ik ook wel nauwer op dan Jonathan.
En jullie bleken allebei een voorliefde te hebben voor gothrock. Welke bands zijn grote voorbeelden geweest binnen dit genre?
J: Fields Of The Nephilim, de Sisters Of Mercy, natuurlijk, daar kan je niet buiten. Dat is ook een band die heel geliefd is in de metalwereld.
A: Ja, die twee zijn de twee grote, denk ik.
J: The Cult is ook een heel groot voorbeeld.
A: De ‘klassiekers’ dus eigenlijk.
Zijn er nieuwere, hedendaagse bands waarvan jullie vinden dat we ze niet mogen missen?
A: Ja de headliner van vandaag, She Past Away, is een heel goed voorbeeld.
J: Ja! Grote fan!
We horen in jullie nummers sterk aanwezige drums, die de donker melancholische tracks ook dansbaar maken. Die sterke ritmesectie is wellicht iets wat jullie meenamen uit jullie metalervaring?
J: Ja, misschien onrechtstreeks wel. Het is eigenlijk allemaal met drumcomputer opgenomen, maar live gebruiken we echt zo’n eigthies elektronische drumset om dat typische jaren 80-geluid te maken.
Wat maakt de stap van metal naar gothrock/ new wave zo aantrekkelijk? Er zijn wel meer artiesten die – na jaren in de metalscene – die overstap maken.
A: Er zijn eigenlijk nog 101 dingen die ik zou willen doen, maar dat was toch wel één van de dingen die ik eerst wou doen. Bands zoals de Sisters, daar luister ik eigenlijk al heel lang naar. Ik ben me dan gaan verdiepen in andere bands en zo. Maar dit was toch het eerste op de lijst dat ik echt wou doen.
J: Je hebt ook een voorliefde voor de eigthies hé… Bijvoorbeeld Kate Bush, daar ben je ook grote fan van.
A: Ja, klopt. Wat die genres vaak gemeen hebben is ‘het alternatieve’, maar ook dat het heel makkelijk is om je er zo hard in te verdiepen, dat je bijna niet anders meer durft dan er naar te grijpen. Wat soms ook fel aanwezig is binnen het genre is dat er puristen zijn die zeggen: “Dát is het en niets anders”. En dan denk je er ook niet aan om iets anders te gaan doen. En dat is saai op den duur. Zoals we al zeiden, het zijn alle genres van de jaren 80 vaak, maar ook van nu, die ik beluister. Van rock tot zelfs hiphop, gewoon om inspiratie op te doen. Zonder dat ik er altijd superfan van ben. Dit was gewoon het eerste op het lijstje, maar voor mijn part wil ik morgen gewoon met een jazztrio meespelen, als ik daar technisch goed genoeg voor ben hé…
Wat staat er nog zo op jullie lijstje?
J: Ik zou nog heel graag een prog-plaat maken. Een seventies prog- plaat. Maar er kruipt al zoveel tijd in wat we nu allemaal al doen, dat dit niet aan de orde is.
A: Dan moet ge ook écht nadenken over wat je schrijft (lacht).
J: Het kan heel breed gaan.
Waaruit putten jullie inspiratie als jullie nummers schrijven?
A: Dat is moeilijk om te zeggen, want ik kan een maand op een nummer zitten staren en niets vinden. En dan ineens in de auto zitten en een plots idee krijgen van iets leuks om over te schrijven. Voor hetzelfde geld gaat het ook nergens over, zijn het woorden die goed bekken. Dat is wel iets moeilijker voor mij om over ‘niets’ te schrijven, maar dat maakt uiteindelijk wel vaak een sterk nummer, want het wordt vaak vergeten dat een tekst goed is, maar als het meezingbaar is en de klanken kloppen, voegt dat zoveel meer toe aan een nummer.
Dus ja, dat kan gaan over iets dat ik in het nieuws heb gezien of iets dat ik zelf heb meegemaakt, of zelfs iets waarvan ik me kan inbeelden dat ik het heb meegemaakt. Voor ’t zelfde geld is het gewoon een woord dat ik leuk vind en probeer ik daarrond iets te verzinnen.
Als ik jullie muziek hoor, denk ik spontaan aan de kleur paars… Misschien heeft dat iets met jullie naam te maken. Vanwaar komt die bandnaam?
J: Ik had eigenlijk geen naam voor dit project en ben er ook niet zo’n held in om er eentje te verzinnen. Mijn vriendin is er eigenlijk mee afgekomen en ik vond dat direct goed klinken. En dat paars heeft misschien te maken met het paarse artwork van onze eerste ep? Ook in de clip hebben we heel veel paars gebruikt.
Voor die eerste ep Visitation hebben we toen een aantal mock-ups gekregen, waaronder de hoes in een heel aantal verschillende kleuren. Maar we waren het er meteen over eens: de paarse!
Ik was op jullie uitverkochte try-out in de Hnita Jazz Club vorig jaar, waarna al snel een eerste release volgde met de ep Visitation en jullie ook meteen het podium van W-fest op mochten. Dat ging allemaal erg vlotjes! Maar het klonk ook meteen heel erg raak, vol, rijk en sterk. Wat is het volgende waar jullie als band naar uitkijken?
J: We zijn vooral bezig met nieuwe nummers voor een album. We willen zo snel mogelijk een album uitbrengen, maar werken op een iets andere manier dan de meeste bands. We nemen nummers allemaal apart op, we brengen af en toe een single uit en binnenkort zien we dat we genoeg nummers hebben, zodat we een album kunnen uitbrengen.
Het plan is wel om zo snel mogelijk een album uit te brengen. We moeten nog een tweetal nummers afwerken en de singles die tot nu toe uitgebracht zijn, Midnight Fire en Valley Of Dreams, komen er uiteraard ook op.
A: Het uitbrengen van een album is nu wel een beetje voorbijgestreefd… In die zin dat alles via streamingkanalen verschijnt en je zo veel makkelijker en sneller mensen kan bereiken met je muziek. Je moét nu niets meer fysiek uitbrengen om tot bij de luisteraar te komen. Een lp is nu iets optioneel, dat je geeft aan de fans, aan de mensen die dat willen kopen om een hebbeding te hebben. Maar heel weinig mensen luisteren nog op iets anders dan streaming.
Dus het was efficiënter en fijner om nummer voor nummer, druppelsgewijs nummers uit te brengen. Het is veel korter op de bal spelen en dat geeft ook de vrijheid om te werken aan een nummer tot het helemaal goed klinkt.
We hebben wel een concept in gedachten, om ervoor te zorgen dat het allemaal samenhangend is. Zodat het allemaal hetzelfde artwork heeft, in eenzelfde lijn zit, er een rode draad doorheen loopt. Iets wat popartiesten al jaren doen. Dus waarom wij ook niet?
J: Maar we willen het toch ook graag op vinyl uitbrengen. We hebben dat ook graag en luisteren daar ook naar. En zeker in deze scene wordt vinyl nog gedraaid, net zoals door het metalpubliek.
Het is ook veel leuker dan te kunnen zeggen: “Hier is onze plaat”, in plaats van: “Hier is onze Spotify-link!”
Maar wel nodig, want door de streamingplatforms bereiken we veel volk en worden we op radiostations tot zelfs in de States en Mexico gedraaid. Dat zou je met een fysieke release alleen niet hebben. We zien ook in onze streamingcijfers dat vooral Zuid-Amerika en de Oostkust van Amerika in onze markt ligt, veel meer dan Europa, dus dat is wel fijn.
Wat is jullie grote, natte Velvet Mist-droom?
A: Iets alternatiefs kunnen brengen op mainstreamfestivals. Ik denk aan Dour, Pukkelpop, Werchter,… voor mijn part ook Tomorrowland, wij hebben ook synthesizers en elektronische drums! We kunnen lazers meebrengen! Ik denk dat dat heel sterk verloren is gegaan, het alternatieve. Het kom wel iets meer terug nu. Ook in de rap en de hiphop komt er terug wat donkerder geluid in. Het niche aan de mainstream koppelen is voor mij persoonlijk wat ik graag wil.
Dank je wel, heren!
Nu gaan wij nog gauw winkelen. Wij zijn hier toegekomen in shorts, maar zijn onze lange broeken vergeten om op te treden. Hopelijk vinden we een H&M in Izegem!
Facebook / Website / Spotify / Bandcamp
