Dag 8 van de Lokerse Feesten, 9 augustus, is de elektronische avond. We waren aanwezig, hoewel dit genre ons vreemd is, een beetje op onze hoede, maar ook benieuwd. Open minded trokken we de avond in. Laat dit in eerste instantie een fotografisch verslag zijn met hier en daar wat duiding.
Stijn Van de Voorde, presentator van dienst, kon even niet op de naam van de eerste dj set komen en na wat geklop op de micro schoot het hem dan toch te binnen. Neon Shadow.
Neon Shadow zijn het Belgische duo Aylin Hazel en Jeroen De Pessemier. Vaak draagt het duo kleding van bevriende mode ontwerpers achter de draaitafel. Antwerpse mode was dan ook hun startschot. Tijdens de pandemie ontwierp Walter Van Beirendonck een collectie vertrekkende van de idee van een fictieve muziekband met de naam Neon Shadow. Het duo schreef de muziek voor de show en hielp met het presenteren van de collectie. Nadat Charlotte de Witte hen had geboekt als dj-duo voor haar KNTXT-stage op Tomorrowland, besloten ze om van Neon Shadow een echte act te maken. Jeroen draagt als eerbetoon vaak een pet van Walter. Hun muziek schijnt een mengeling van techno en electro-psytrance te zijn. We bevinden ons in de sfeer van de digitale punk, voor ons nog onontgonnen terrein. Vroeg op de avond en met felle zon was er maar weinig animo op het terrein en leek de set wat te verdwijnen naar de achtergrond. Dat was allicht anders geweest bij een latere programmatie.
LEO VINCENT mocht dan weer de avond aftrappen in de Club StuBru, die op dat moment nog maar magertjes was gevuld. Het voelde als een verademing. Er bleek een stuk meer sfeer in de kelder van de Lokerse en de visuele effecten droegen daar zeker toe bij. Vincent Lynen a.k.a. Leo Vincent uit Brussel. Door de Lokerse Feesten wordt hij omschreven als: “Beeld je in dat je kijkt naar een documentaire over Scatman John, geregisseerd door Jacques Tati met een soundtrack van Ween op de instrumenten van Cabaret Voltaire, in de thuisbioscoop van wijlen Marc Bolan.”
Ava Eva, ook uit het Brusselse, navigeert succesvol in de underground musicscene. Ze creërt haar eigen unieke sound door genres als house, breakbeat en trance te mengen. In 2022 startte ze haar eigen radioshow genaamd Anemoia op We Are Various. Een aangename set met leuke lichteffecten.
Op het grote podium was het dan weer de beurt aan Anfisa Letyago. Geboren in Rusland, begon deze 34-jarige dj 10 jaar geleden te experimenteren met dj’en en producties in Napels. Ze werkte reeds samen met onder meer Moby, Carl Cox en Swedish House Mafia. Het plein was al voller, maar nog leek de sfeer wat zoek in het daglicht.
En dan voor wie de meesten onder ons gekomen waren: de iconische Paul Kalkbrenner. De grote Kaai was ondertussen boemvol gelopen met mensen die eruit zagen alsof ze steevast van plan waren een stevig feestje te bouwen. Paul Kalkbrenner is een Duitse muziekproducent en live artiest, die doorbrak met de film Berlin Calling (2008), waarin Kalkbrenner de hoofdrol van Ickarus vertolkte en ook het schrijven van de soundtrack op zich nam. Hij realiseerde zich al snel dat dj’en niets voor hem was en richtte zich op het produceren en live spelen van zijn eigen muziek. Kalkbrenner doorbrak de traditionele barrières in de elektronische muziek door als headliner op te treden op festivals en in arena’s die normaal gesproken alleen voor rocksterren zijn bestemd. Zijn shows gaan gepaard met een heuse lichtshow en live beelden van zichzelf die op een enorm scherm achter zijn set worden afgebeeld, wat het een visueel zeer aantrekkelijke show maakte. Dit in combi met zijn charmismatische persoon en het feit dat hij zijn eigen muziek uitvoert, maakte dat, hoewel volledig buiten onze comfortzone, we dit optreden wel konden smaken. Net als zowat iedereen die avond op de Grote Kaai, waar de massa uit de bol ging, danste en met volle teugen genoot.
