David ‘Dijf’ Sanders mocht in de Handelsbeurs openen. De Bruggeling heeft zich al een tijdje in Gent gevestigd en kon zijn enthousiasme duidelijk niet verstoppen. Op de nationale feestdag kwam hij bijna gehaast het podium op, zich bewust van de korte tijd die hem gegeven was. Sanders is een ras apart, onmogelijk in een vakje te droppen. Op een eclectische manier verwerkt hij electro-invloeden met wereldse ervaringen, zonder zijn nuchterheid te verliezen. Zijn vorige plaat uit 2017 (JAVA) haalde inspiratie uit Indonesië. Akim is het perfecte voorbeeld van best of both worlds, waarin hij inheemse akoestische klanken combineert met wat je bijna triphop kan noemen. Dijf beloofde weinig gezever tussendoor en hield zich aan zijn belofte tijdens de set.
Ook ditmaal nam hij Nathan Daems mee, getalenteerd multi-instrumentalist, bekend van onder meer Blackflower. Op saxofoon blaast Nathan ziel en emotie in nummers waarvan Dijf de metronoom is. In Retired Sportswatch (Moonlit Planetarium) wordt gedaante gegeven aan die klok, terwijl het publiek net alle tijdsbesef kwijt is. Dijfs appreciatie voor z’n kompaan is meer dan terecht. Sanders nieuwste creatie vond dan weer zijnoorsprong in China, een voor hem onbekend land. Oost vindt west.
Op oprechte wijze probeert Dijf Sanders ons tijd en ruimte als een privilege te doen ervaren. Volgens hem bestaan er geen genres, enkel invloeden. Op het einde van zijn set kregen we nog de goede raad om minder onbenulligheden te kopen in een maatschappij waarin er te veel bestaat. Zijn album vonden we alleszins geen ‘brol’.
Na Sanders was het tijd voor Mooneye. Zeemzoete emoballads waarvan we het heupwiegen toch niet konden laten. Normaal gezien wordt Michiel Libberecht bij Mooneye vergezeld door een viertal muzikanten, maar ditmaal deed hij het alleen. En toch bleven deze nummers, volledig ontmanteld, stevig staan. Michiel moest jammer genoeg zijn korte set in twee splitsen en we konden het gevoel niet wegsteken dat hij daarvan het slachtoffer geworden is.
Wat een held is Bert Dockx. In 2008 richtte hij Flying Horseman op als soloproject en tien jaar later kwam hij de Handelsbeurs van slag maken. Ondertussen al lang geen oneman band meer, maar de “a” in Horseman blijft wel staan. Dockx is slim genoeg zich te omringen met diezelfde A-klasse. De zusjes Mahieu, Cré, Bravo en Warmoeskerken vinden hun gelijke in de band.
Flying Horseman maakt hartslagmuziek met ritmestoornissen en wij zijn de hartpatiënten. Telling- en groovewissels op natuurlijke manier brengen is niet iedereen gegeven. Met Deep Earth, Fever Room en The Keyvertelt Dockx ons het verhaal van Rooms/Ruins, hun jongste telg van begin dit jaar. Want dat is Bert Dockx, een verteller, ondanks alle stiltes tussen de nummers. Progressief en bezwerend zijn de woorden die dan in ons opkomen.
Faithfully Yours, Wild Colours en afsluiter Money dateren uit 2015. Bij die laatste ontstaat er een dynamiek waarbij de groep volledig tot z’n recht komt. Impulsen waarbij geladen emotie samenkomt met instrumentale vakmanschap. Easy listening was het publiek op geen enkel moment gegund.
Afsluiter van de Handelsbeurs was Condor Gruppe. Niet voor niets de grootste der vogels. Met maar liefst negen (!) bandleden uit tal van verschillende Belgische bands -we beginnen er zelfs niet aan ze allemaal op te sommen- was het podium belachelijk snel gevuld. De instrumentale bezetting verandert constant van vorm binnenin de groep. Er heerste een duidelijke gemoedstoestand op podium, een band die zich voornamelijk wou amuseren.
Er werd ons op voorhand aangeraden onze ogen te sluiten en mee de set op te wandelen van de western scene die gevormd werd door Condor Gruppe. Raad die we niet opvolgden, het oog wou namelijk ook wat. Bij The Wanderer is het op vlak van gitaarspel hard genieten. The Shadows approve.
De band wisselt probleemloos af van Hollywood naar Bollywood. De enige sitar aanwezig op Boomtown dit jaar stond hier. Maar om dit enkel als filmmuziek te omschrijven zou oneerbiedig zijn. Op hun jongste plaat Interplanetary Travels blikken ze terug op jaren ‘60 en ‘70, met culturele invloeden uit alle wereldhoeken.
Frontman Michiel Van Cleuvenberge (oké ééntje dan: Creature With The Atom Brain) kondigde als dirigent hun laatste nummer aan. De voorlaatste avond van de Genste Feesten werd ingeleid met een geruststellende wall of sound, die van Condor Gruppe.