Het blijft moeilijk te achterhalen, maar met 21 jaar op de teller zou het wel eens kunnen dat onze collega’s van daMusic de oudste muziekwebsite van Vlaanderen zijn. Expertise zat dus en reden om een feestje te vieren met een festival. Dat deden ze al eens virtueel in tijden dat mondmaskers en de anderhalve meter afstand de nieuwe norm waren, maar voor het eerst in het echt zoals dat heet.
Plaats van afspraak was de DjingelDjangel in Antwerpen. Het concept? Twee Nederlandse bands en twee Belgische, wat meteen het concept van daMusic blootlegt: zowel nationaal als internationaal de vinger aan de pols.
Alles zal wel een reden hebben, dus ook waarom er werd geopteerd om eerst te starten met de Nederlandse bands en daarna met de Belgische. In alle eerlijkheid hadden we tot die fameuze zaterdagavond nog nooit van de acts van onze Noorderburen gehoord. Luminous Dash zit dan ook met de neus in het nationale muziekgebeuren.
Om half zes stipt werd afgetrapt met Ioana Iorgu. Een onmogelijke naam om te onthouden als je het ons vraagt, maar dat geldt gelukkig niet voor de muziek. Ze zijn maar met z’n tweeën, maar maken heerlijk kabaal alsof ze iedereen uit thuisstad Groningen hadden meegebracht. Postpunk met shoegaze en vooral een indrukwekkende stem.
Ook bij Von Veh bleven we tot vlak voor het optreden zonder tekst en uitleg. Afkomstig uit Amsterdam en waarschijnlijk de enige band met op het podium een telefoon die niet werkt. Kun je wel lekker door schreeuwen en doen alsof en dat deed frontvrouw Mariska Lie-a-Ling met genoegen. Het is duidelijk dat Von Veh zijn inspiratie haalt uit de jaren 90. Een sound die je zeker al eens eerder hebt gehoord, maar het was plezant en dat vond het publiek ook.
Ondertussen was de DjingelDjangel aardig gevuld en daar zat wellicht de thuismatch van Those Who Didn’t voor veel tussen. Uit Antwerpen dus. Een eclectische bende die opteert voor nummers waarin van alles te ontdekken valt, van Mogwai tot Ennio Morricone. Naar eigen zeggen zelfs Dinosaur Jr. Geen woorden, maar dat hoeft ook niet, want de muziek spreekt voor zich. Postrock die geen postrock is, wel verdomd straf. Live een sensatie, met gitaristen die al eens van het podium durven stappen en de dansvloer voor zichzelf opeisen.
Tijd voor de kers op de taart. Over iedere stad of dorp weet HEISA-frontman Jacky Willems wel iets leuks te verzinnen en wie kan hem tegenspreken als het over de ellenlange files van ‘t stad gaat. HEISA, al jaren één van de lievelingen van Luminous Dash en groot was het jolijt toen we zagen dat daMusic de Limburgers had uitgenodigd voor hun jubileum. Twee keer feest dus.
Ondertussen staat het trio al te schitteren op Italiaanse grond met PILE of veroveren ze Nederlandse bodem met Ramkot, maar eerst nog eventjes Antwerpen verpletteren en dat deden ze zonder moeite. HEISA is dan ook wel een pletwals. Ook al blijven ze ons op alle fronten hierin tegenspreken is HEISA noise, maar wel van de zeer emotionele en melodieuze soort. Vergelijkingen moeten al lang niet meer gemaakt worden, want HEISA is een genre op zich dat je meesleurt vanaf de allereerste tot de allerlaatste seconde. Zoals verwacht – waarom zou het anders – kwamen de meeste songs uit TROIS, wat jawel het derde album van dit trio is.
Gelukkige verjaardag daMusic. Doe er nog minstens 21 jaar bij en maak van daFestival maar een traditie.
daMUSIC: Facebook Instagram
Iona Iorgu: Instagram
Von Veh: Facebook – Instagram
Those Who Didn’t: Facebook – Instagram
HEISA: Facebook – Instagram