De 29ste editie van Crammerock was weer volledig uitverkocht. Deze organisatie levert dan ook ieder jaar een mooie affiche af met de grote kleppers van bij ons aangevuld met een paar grote namen uit het buitenland. Wij trokken naar de eerste festivaldag van één van de laatste zomerfestivals dit jaar.
De Gentse hiphoppers van Uberdope hadden de moeilijke taak van het festival te openen. De Gentenaren leken van de aardbodem verdwenen, maar zijn dit jaar volledig terug met de nieuwe plaat Graag Gedaan. Gille de Bruycker, Ruben Boidin en Jef de Temmerman laten zich op het podium bijstaan door een dj en twee backings die het trio perfect aanvullen. Ze brachten een krachtige funky set en smeten zich volledig en gingen zelf met z’n drieën mee in het publiek staan. Zo hadden ze iedereen onmiddellijk op de hand mee voor hun aanstekelijke songs. Uberdope is terug en daar zijn we superblij mee!
Black Leather Jacket opende het podium aan de overkant. Voor helaas nog minder volk dan Uberdope, bracht de band uit Essen vettige garagerock waar de olie van afdroop. Deze vier gasten gaven zich volledig zodat Village People krachtig werd meegezongen en de nieuwe single FFFreaks insloeg als een bom. We waren weer zwaar onder de indruk van de stevige geluidsmuur die deze gasten neerplanten.
Toen was het tijd voor de Britpop band The Sherlocks. Deze vier jonge kerels uit Sheffield worden in eigen land bejubeld en mochten al op tournee met Kaiser Chiefs, The Kooks, The Libertines en The Vaccines. We zouden ze een jonge versie van The Manic Street Preachers kunnen noemen: erg herkenbare met stevige dosis gitaren erin. Binnenkort komt hun tweede album Under Your Sky uit wat ze 14 november in de Antwerpse Kavka komen voorstellen. Een grote aanrader!!!
Stef Kamil Carlens zorgde voor het meest intieme en magische optreden van de dag. Samen met bassist Nicolas Rombouts (ex-Dez Mona) en een drummer/percussionist, 2 vrouwelijke backings waarbij één de harp bespeelde en de andere de keyboards voor haar rekening nam, brachten ze de knappe songs van Carlens met veel bravoure. De nummers van Zita Zwoon werden gebracht in een nieuwe bewerking zodat deze songs nog intenser klonken. Carlens brengt binnenkort zijn tweede solo album Making Sense Of.. uit. Hieruit kregen we wat voorproefjes te horen en daaruit kunnen we nu al concluderen: het etiket “pareltjes” is zeker op zijn plaats. Eind deze maand gaat Stef Kamil op tournee om deze plaat te promoten. Het is zeker de moeite om deze talentrijke artiest aan het werk te zien met deze verbluffende band.
Toen was het de beurt aan Ronnie Flex. Blijkbaar is deze Nederlandse rapper enorm populair want de tent was onmiddellijk bomvol, maar kwaliteit levert Flex ons inziens niet. We hoorden veel doorslagjes van “Drank En Drugs” in alle songs. Dus na een tijdje gingen we naar de andere tent waar een andere Nederlandse rapper het beste van zichzelf gaf. Yung Felix tapt blijkbaar uit hetzelfde vaatje als Flex, dus hadden we ook snel door dat we onze oren even een pauze konden gunnen.
Nee dan liever The Van Jets die aan hun laatste optredens bezig zijn voor de split. De Oostendse band bracht een behoorlijke best of set. Strak en stevig zoals we van deze band gewoon zijn. Maar we voelden wel dat het vuur er een beetje uit was. Toch gaan we de Oostendse glamrockers wel missen, want ze hebben toch wel straffe songs.
Jungle had de eer om de volledige tent voor de eerste keer deze festivaldag in vuur en vlam te zetten met hun aanstekelijke mis van dance en soul. De zevenkoppige formatie bracht in Stekene hun laatste optreden van de For Ever tour. Zoals altijd klonk de band strak en word je meegesleurd in hun dansbare songs. Josh Lloyd-Watson en Tom McFarland zijn zeker niet de beste zangers, maar kregen de hulp van twee backings met ongelooflijk straffe stemmen. De falsetto-stemmen kunnen voor sommige mensen serieus op het systeem werken, maar het is ook een ode aan de grote soul sterren zoals Marvin Gaye, Smokey Robinson en Curtis Mayfield, bovendien werkt het perfect bij hun disco van de jaren 2000.
Black Box Revelation staat tegenwoordig op het podium met een extra muzikant. Zo klinkt hun sound wat voller en is er ook wat meer beweging op het podium. Met opener High On The Wire was het er in elk geval boenk op. Het is duidelijk dat Jan Paternoster en Dries Van Dijck met hun laatste plaat Tatooed Smiles streven naar een volwassener geluid, waar toch wel veel Rolling Stones-invloeden inzitten. Helaas is de kracht er wel wat uit en na een tijdje werd het echt wel heel saai. En nee het helpt niet dat ze er dan een belegen versie van The Stooges-klassieker I Wanne Be Your Dog in hun set zit. Black Box Revelation klinkt anno 2019 vrij log, zeker als je dat vergelijkt met de stevige set die Black Leather Jacket eerder op de dag neerzette.
Op de tonen van Queen’s I Want to Break Free kwamen de indie-rockers van The Vaccines op het podium. Ook het vijftal van London bracht op Crammerock hun laatste optreden van de Combat Sports tour. Op het laatste album waren er meer pop-invloeden in hun songs te horen, maar live klinkt de band nog als van ouds. Justin Young en co brachten een stevige set. Hun songs deden de tent meermaals ontploffen, zeker bij de recente singles I Can’t Quit en All My Friends Are Falling In Love en de oudjes Wetsuit, Post Break-Up Sex, Teenage Icon en Melody Calling. The Vaccines hebben ons weer goed verwend gisteren met een straf optreden.
Foto’s: Bart Verlent