De vierde festivaldag van Alcatraz 2025 trappen we vroeg af, wanneer de poorten van de Morgue en Helldorado opengaan voor puur Belgisch geweld. Lokale helden en opkomende talenten zetten meteen de toon met een mix van ruwe energie, stevige riffs en onvervalste passie.
Terwijl de zon nog maar net boven Kortrijk piept, wordt het publiek al warm gestookt door onze eigen scene, een perfecte opwarmer voor wat later op de dag volgt.
Promise Down mocht op de vierde dag van Alcatraz 2025 de Morgue openen, en dat deden ze voor verrassend veel volk gezien het vroege uur. Vanaf de eerste noot stond het publiek dicht opeengepakt, klaar voor een stevige dosis old school hardrock met een rauw randje. De energie op het podium was aanstekelijk: strakke riffs, een pompende ritmesectie en een frontman die de zaal meteen in de houdgreep nam.
Deze Belgische band, opgericht in 2017, liet zich inspireren door klassieke rock- en metaliconen als AC/DC en Judas Priest, maar geeft er een hedendaagse punch aan. Met hun debuutalbum I Bleed Rock ’n Roll (2019) en opvolger Struck By First Light bouwden ze in korte tijd een stevige live-reputatie op, zowel in binnen- als buitenland.
Op Alcatraz bewezen ze opnieuw waarom ze als een van de meest veelbelovende acts uit de Belgische hardrockscene worden gezien: strak, luid en zonder compromissen.
Vanaf de eerste tonen dompelde Cult Of Scarecrow het publiek onder in hun donkere, meeslepende mix van doom, prog en klassieke heavy metal. Trage, logge riffs werden afgewisseld met atmosferische passages en krachtige zanglijnen, waardoor de set een bijna filmisch karakter kreeg. De sfeer was intens en het publiek geboeid. Niet slecht voor een uur waarop veel festivalgangers normaal nog in hun tent liggen.
De Belgische band werd in 2018 opgericht door voormalige leden van Belgische cultmetalacts als Dead Serious en Warhead. Hun titelloze debuutep uit 2018 zette hun signatuur neer: zware, epische nummers met invloeden van bands als Candlemass, Black Sabbath en Savatage.
Met hun eerste album Tales of the Sacrosanct Man (2021) oogstten ze lof in de internationale metalscene. Live staan ze bekend om hun sfeervolle, maar ook dreunend zware sound en op Alcatraz lieten ze zien ze dat die formule ook in de ochtenduren perfect werkt.
Congress keerde terug naar Alcatraz alsof ze nooit waren weggeweest. De West-Vlaamse hardcorelegendes, ooit pioniers van de ‘H8000-scene’, zetten vanaf de eerste noot de Helldorado in lichterlaaie. Met hun compromisloze mix van brute hardcore en metalen riffs, ondersteund door die herkenbare loodzware groove, kreeg het publiek geen seconde rust. Frontman Pierre bleef als vanouds een furieuze bliksemschicht op het podium, terwijl de rest van de band de zaal op zijn grondvesten deed daveren.
Ooit in de jaren ’90 berucht en geliefd in één adem, schreven ze met platen als Blackened Persistence en Euridium mee aan de internationale hardcoregeschiedenis. Na hun split in 2006 waren hun shows zeldzaam, maar elke reünie voelt als een mokerslag van nostalgie én rauwe energie. Op Alcatraz 2025 bewezen ze nog maar eens dat echte H8000-hardcore nooit veroudert ze leeft, ademt en breekt nog steeds alles af.
Cobracide uit Brugge trapte de zondag in de Morgue af met een vernietigende mix van thrash en death metal, doordrenkt met een rauwe punkattitude.
Opgericht in 2021 maakten ze naam met hun single Trails of Destruction, gevolgd door de ep Inner Aggression (2022), opgenomen met Max Mayhem van Evil Invaders. Denk aan Slayer, Death en Sepultura, maar dan in een Belgische stormram-variant. Met nummers als Schizofreenic Decay en hun knalharde Slayer-cover Black Magic lieten ze zien waarom ze live op hun best zijn.
Het publiek, waarbij de Brugse fans sterk vertegenwoordigd waren, vlogen direct in de mosh-pit en wel 50 stage divers waagden hun kans in de overvolle tent. Cobracide scheurde de Morgue genadeloos aan flarden.
Vanaf het moment dat de eerste industriële riff over het festivalterrein rolde, was duidelijk dat Fear Factory gekomen was om Alcatraz in een futuristische oorlogszone te veranderen. Met hun kenmerkende blend van mechanische precisie, groove-gedreven riffs en die iconische afwisseling tussen brute grunts en melodieuze zang, werd de Prison Yard één grote headbangende massa.
De setlist trok een spoor door hun indrukwekkende carrière, van baanbrekende klassiekers als Demanufacture en Replica tot recent werk dat aantoont dat de machine nog altijd in topvorm draait.
Opgericht in 1989 in Los Angeles, groeide Fear Factory uit tot een van de grondleggers van de industriële metal. Hun invloed op bands binnen en buiten het genre is onmiskenbaar, en ondanks line-upwissels bleef gitarist Dino Cazares de onverwoestbare kern.
Met de nieuwe frontman Milo Silvestro aan boord, klinkt de band fris, maar nog altijd ongenadig hard. Op Alcatraz 2025 leverden ze een strak, energiek en meedogenloos optreden af als een geoliede machine die geen enkel tandwiel mist.
In de broeierige Swamp bracht Borknagar een set die voelde als een epische tocht door Noorse fjorden en besneeuwde bergtoppen. Hun mix van black, folk en progressieve metal klonk groots en gelaagd, met majestueuze melodieën, vurige riffs en zang die naadloos schakelde tussen ijzige screams en warme, cleane passages. Het publiek liet zich gewillig meeslepen door deze sonische reis, waarbij elk nummer aanvoelde als een hoofdstuk uit een mythisch epos.
Sinds hun oprichting in 1995 door gitarist Øystein G. Brun heeft Borknagar zich steeds verder ontwikkeld, van pure black metal naar een meer atmosferische en progressieve stijl. Met albums als The Olden Domain, Empiricism en recent True North hebben ze een unieke plek in de metalscene veroverd.
Live weet de band die gelaagdheid perfect te vertalen naar een overweldigende ervaring en op Alcatraz bleek nog maar eens dat hun muziek, net als de natuur die hen inspireert, tijdloos en grensverleggend blijft.
Met zijn Flying V als trouwe wapen betrad Michael Schenker het podium van Alcatraz en liet meteen horen waarom hij al vijftig jaar tot de gitaariconen van de rock- en metalwereld behoort.
Van de eerste noten van de UFO-klassiekers tot de vurige riffs uit zijn Michael Schenker Group-repertoire, alles klonk strak, vloeiend en doordrenkt met dat onmiskenbare Schenker-geluid. Zijn solo’s vloeiden als vloeibaar zilver door de zomerlucht, terwijl de band hem stevig en energiek ondersteunde. Het publiek genoot zichtbaar van deze zeldzame kans om een levende legende aan het werk te zien.
Schenkers carrière begon midden jaren ’70 bij de Scorpions, waarna hij wereldwijd doorbrak met UFO en later zijn eigen MSG oprichtte. Zijn spel combineert melodie en techniek op een manier die generaties gitaristen heeft beïnvloed. Ondanks de vele decennia op de planken straalt hij nog steeds hetzelfde speelplezier uit als in zijn beginjaren en dat werkte op Alcatraz aanstekelijk.
Wanneer de duisternis neerdaalt over Alcatraz, is het aan Dimmu Borgir om die volledig te omarmen. Gehuld in rook, flakkerend licht en dreigende symfonieën betrad de Noorse blackmetalreus het podium, en vanaf de eerste klanken werd de weide omgetoverd tot een gotisch theater.
Strak uitgevoerde epische stukken als Progenies of the Great Apocalypse en recenter werk uit Eonian en In Sorte Diaboli werden gedragen door Shagrath’s ijzige vocalen en het monumentale samenspel van gitaren, orkestrale arrangementen en percussie.
Sinds hun oprichting in 1993 heeft Dimmu Borgir de grenzen van black metal opgerekt door bombastische orkestratie en meeslepende melodieën te verweven met pure extremiteit. Hun imposante liveshows zijn zowel visueel als muzikaal indrukwekkend. Met een geluidsmuur die zowel majesteitelijk als vernietigend was, lieten ze het publiek ademloos achter in de nacht.
Toen Emperor het podium betrad, voelde het alsof de tijd even stil stond. Het Noorse blackmetal-icoon bracht een meesterlijke mix van ijzige riffs, complexe ritmes en symfonische lagen, waarbij klassiekers als I Am the Black Wizards en Inno a Satana naadloos samensmolten met werk van latere albums.
Ihsahns virtuoze gitaarspel en vocalen, samen met de precieze ritmesectie van Samoth en Trym, creëerden een duistere, bijna sacrale atmosfeer die het publiek volledig in zijn greep hield.
Sinds hun oprichting in 1991 heeft Emperor de grenzen van black metal geherdefinieerd met technische virtuositeit en epische composities.
Op Alcatraz lieten ze opnieuw zien waarom ze legendarisch zijn, met een set die zowel intens als majestueus was, en die elke fan van extreme metal ademloos achterliet.
Als afsluiter van Alcatraz 2025 zette Machine Head een uitroepteken achter het festival. Het legendarische Amerikaanse metal gezelschap liet zien waarom ze al decennialang een hoeksteen van de moderne metal zijn, met een set vol kolkende riffs, meedogenloze grooves en energieke podiumprésence van frontman Robb Flynn.
Klassiekers als Davidian en Imperium werden luidkeels meegebruld door het publiek, terwijl nieuwe nummers de kracht en relevantie van de band onderstreepten. Het podium stond in vuur en vlam, letterlijk en figuurlijk, en het publiek werd van begin tot eind meegesleept in een allesverzengende finale.
Machine Head is live onverslaanbaar, een perfecte afsluiter voor een festival dat van start tot finish de grenzen van metal opzocht en iedereen met een oorverdovend, onvergetelijk afscheid naar huis stuurde.
