Wanneer een song me niet helemaal kan overtuigen, dan verkies ik gewoonlijk er niet over te schrijven. Waarom moeite doen voor een nummer dat je toch niet met héél je hart kan of wil aanbevelen? Voor Ray Lamontagne echter maak ik graag een uitzondering. De man heeft namelijk de uitzonderlijke gave om een poepsimpel liedje fantastisch laten klinken. Deze derde single van zijn nieuwe album kan niet tippen aan beide voorgangers en toch luister ik er met plezier naar. Die stem natuurlijk, want de jankende pedal steel gitaar had hij gerust achterwege mogen laten. Misschien een indicatie dat we op Long Way Home ’the best’ of both worlds zullen horen? Geef mij maar die door strijkers gedragen gitzwarte treurnis van zijn tweede single.
De lyrics zijn bij dit nummer éénduidig: wanneer je zou kunnen terugkeren in de tijd, zou je dan iets veranderen? Het antwoord van de singer-songwriter is kort: “Ik zou het gewoon allemaal opnieuw zo doen.” Begrijpelijk natuurlijk, wanneer je het parcours van Lamontagne bekijkt en waar hij nu staat, zowel in zijn carrière als in het leven. Het is de voormalige schoenenverkoper van harte gegund.
Website / Facebook / Instagram
