Net zoals landsgrenzen, zijn ook muzikale grenzen een gevolg van de menselijke onhebbelijkheid om werkelijk alles en iedereen in, liefst mooi afgelijnde, categorieën en groepen te verdelen. Het schept rust en overzicht (soms toch) en ook wij kunnen over het algemeen wel genieten van een goed geordende wereld. Maar net omdat die wereld zo geordend is, is het af en toe ook fijn om uit die zekerheid te stappen en het ongemak op te zoeken.
Iemand die dat ook graag doet is de in België verblijvende, Franse gitarist en componist Benjamin Sauzereau. Sauzereau schreef tig composities voor verschillende instrumentale bezettingen en veertien daarvan kan je alvast vinden op UN, zijn eerste, en vermoedelijk niet laatste, release bij W.E.R.F. Records.
Veertien korte en langere nummers voor gitaar en strijkers dus, die zich ergens op het spectrum (nog zo’n menselijke uitvinding om het onmeetbare meetbaar te maken) tussen klassieke kamermuziek, folk en jazz bevinden.
De muziek wordt uitgevoerd door Benjamin (gitaar), Amèle Metlini op viool, Ananta Roosens op altviool en Annemie Osborne op cello. Gooi er nog een tweede viool bovenop en je hebt een gitarist en een klassiek strijkkwartet. We vermelden het omdat enkele van de nummers op de plaat precies zo klinken: als een strijkkwartet mét solist. Toch gebeurt het omgekeerde ook wel eens.
Een soort kamerorkest dus dat al graag eens schuren boven zalven verkiest maar toch altijd heel geciviliseerd en ingehouden klinkt. De grote emoties blijven uit, en dat is bij ons ook een beetje zo. Genregrenzen overschrijden leidt niet altijd tot nieuwe inzichten en dat moet ook niet natuurlijk. Toch had het wat ons betreft net dat tikkeltje meer mogen zijn. Dat stukje ongemak, dat vervelende stekeltje in je kous dat je maar niet weg geprutst krijgt, zoiets.
UN verschijnt enkel digitaal en in een kleine oplage cd’s. Die laatste worden enkel tijdens liveconcerten en online verkocht.