Wanneer je met open mond naar een concert zit te staren en DE Peter Daems komt naast je staan, schreeuwend in je oor “Dit moet zowat de meest fucked up zotte distorted show zijn die ik ooit heb mogen meemaken”, hahaha, dan weet je dat het goed zit.
We zagen Bad Breeding (UK) vorig jaar in café Cabron en ja, op werkelijk alles leek distortion te zitten, zelfs op het bier. De hele band fwiepte en tuutte dat het niet mooi meer was, de godganse set door. Rauwheid en chaos in het kwadraat. Precies zoals hcpunk hoort te klinken; giftig, lelijk, vlijmscherp en gevaarlijk. Als je er als band dan ook nog eens in slaagt om, tussen al het waanzinnige lawaai door, straffe riffs en dito melodieën te fabriceren, dan heb je onze stem.
Hou je van het afgeborstelde soort punkrock, genre Pennywise of Bad Religion (helemaal niks mis mee trouwens), move on son. Hou je van vuig, snel, agressief, chaotisch, creepy maar bovenal origineel, aanschaffen die handel. Want zo klinkt anarcho-punk anno 2024, waar labels als Iron Lung Records en La Vida Es Un Mus een patent op hebben.
Drie bommetjes krijgen we voorgeschoteld. Liberty is de eerste en meteen het prijsbeest. Alle bovenstaande ingrediënten zijn netjes aanwezig en deze track is gewoon simpelweg knallen, met het basgeluid heerlijk vet bulderend, netjes bovenop de sound gedrapeerd. Zoals Matt Freeman het doet maar pakken smeriger.
Discipline is de tweede en gelijk totaal anders. Schiet heerlijk verward uit de startblokken, verrijkt met wat spacey woestijngeluiden versus kwelende-varkens-feedback gepiep. Na een dikke minuut valt al het geweld stil en neemt een roffelende drum het over, nog voor een minuut of drie. Gaandeweg vergezeld van akelige gitaargeluiden en die kenmerkende rauwe strot. Het gaat een stuk trager maar is minstens zo aggressief en (be)dreigend. Het strofe-refrein-strofe-bruggetje ding wordt hier met een nekschot voorgoed te slapen gelegd. De totale duur van deze geweldige teringherrie is 05.22 min. en zal voor de liefhebbers van huppeldepuppel punk waarschijnlijk net ietsje van het goede teveel zijn. Hier krijgen wij daar dus stijve tepels van.
Als derde hebben we nog Survival te verwerken. Beginnend met een heerlijke Unsane-achtige intro, dendert het al snel met een rotvaart richting de twee minuten vijftig. Past perfect bij de andere twee tracks maar onderscheidt zich door middel van de tempowisselingen en de ietwat metal aandoende gitaarspielerijen. Driemaal anders, driemaal goud, driemaal straf, noisepunk van de bovenste plank!
De nieuwe plaat, hun vijfde alweer, wordt verwacht op 14 juli, luisterend naar de naam Contempt.
