Sinds enige tijd is Walther niet enkel meer jouw zatte nonkel op het familiefeest, maar kan je gerust ook een veel aangenamere link maken. Walther, dat is namelijk de Gentse indieband rond Hannes Walther Cuyvers. Met een aantal impressionante verwezenlijkingen op hun palmares (selectie voor De Nieuwe Lichting in 2018, halvefinalist voor Humo’s Rock Rally in 2018) presenteren zij hun debuut-ep Time.
I Don’t Want To was de eerste single die ons reeds een voorsmaakje gaf voor deze ep. De stemmen van Hannes en Lani Pellegrini (Chackie Jam) vormen een harmonieus geheel en de licht elektronische elementen maken van I Don’t Want To zo’n nummer dat werkt. Iets dynamischer is dan weer The Real Way waar we een lichte folk invloed in herkennen. Het ideale nummer voor de eerste lentezon dat tot op zekere hoogte doet denken aan Belle and Sebastian of Eels.
Na de zonnige toetsen van The Real Way, klinkt The Flow dan weer licht weemoedig. Het tragere tempo in combinatie met de harmonieuze zang van Hannes en Lani maken van The Flow een emotionele song die de ep naar een hoger niveau tilt.
Something brengt er het tempo opnieuw in en doet dat op een eigenaardige manier. Het ritme en het zangtempo van Hannes lijken in contrast te staan met de backing vocals (engelachtige ‘ooh’s), wat zorgt voor een intrigerende song. De effecten op Hannes’ stem naar het einde toe hadden echter niet gehoeven. Eindigen doet Walther met de titeltrack Time. De mystiek die rond deze song hangt, wordt ook hier in gang gezet door de backing vocals en mondt uiteindelijk uit in een geslaagd geheel met duidelijk Oosterse invloeden.
Het is niet evident om een label op Walther te kleven en net dat maakt van Time een geslaagde ep. De veelzijdigheid aan sferen die gecreëerd worden in een tijdspanne van vijf nummers werkt inspirerend en vraagt naar meer. Alweer een band die zich (terecht) een plaats lijkt op te eisen in de Belgische muziekscène.