Vltimas (spreek uit ‘uhl-tuh-mas’) debuteerde in 2019 met de plaat Something Wicked Marches In en brengt nu pas de opvolger Epic uit. Deathmetal voor fans van bands als Morbid Angel, Cryptopsy tot aan Mayhem toe.
Evident uiteraard, want leden van deze band speelden bij eerder genoemde grootheden, of in het geval van Flo Meunier, speelt nog steeds in Cryptopsy.
In vergelijking met het debuut zit er nu wat meer black in de death. Dat ligt grotendeels aan het gitaarwerk van Rune “Blasphemer” Eriksen (ex-Mayhem, Aura Noir), al laat de Amerikaanse brulboei David Vincent zich zeker ook niet onbetuigd. Satan is opnieuw heer en meester, zeg dat Vincent het gebruld heeft.
Het internationaal getinte kwintet, met verder ook nog de Nederlandse bassist Ype TVS (ex-Dodecahedron) en de Portugese gitarist João Duarte (Corpus Christii), vermengt echter ook wat prog en symfo in de mix, en daar gaan onze tenen wel behoorlijk van krullen.
Bij momenten zijn de nummers van dit album best goed, op andere ogenblikken klinkt het ongeïnspireerd en willen de heren van te veel muzikale walletjes tegelijk eten.
De band verkiest, en dat kunnen we alleen maar toejuichen, om fysiek samen te zitten en te musiceren en beetje bij beetje de nummers op te bouwen. Spelplezier, kameraadschap en zuipen zijn de bouwstenen waarmee de nummers van Vltimas worden opgebouwd. Dat het niet allemaal hoogvliegers zijn, zal volgens hen ongetwijfeld aan onze kieskeurige oren liggen.
Allemaal goed en wel, maar uiteindelijk is dit death metal voor bij de afwas en een stuk minder geschikt om de hersenen door elkaar te schudden en de kamer rond te springen.
Miserere en Mephisto Manifesto klinken als de beste nummers van de plaat. Beter dan niets.
