In het Belgische rocklandschap is het dezer dagen niet meer eenvoudig om in een klassieke bezetting veel enthousiasme op te wekken bij het grote publiek. Een samenstelling van twee gitaristen, een bassist en een drummer lijkt een vergaan ideaalbeeld. The Sore Losers is zo’n band waarbij we zonder schroom durven toegeven dat we toch stonden te wachten op hun nieuwste plaat. De bijna tien jaar oude groep (al klinken ze een stuk ouder) draagt rock ‘n roll nog steeds hoog in het vaandel en hiervoor mag Vlaanderen Limburg dankbaar zijn.
Gracias Senior is de vierde in rij, en moet in grote voetstappen treden. Skydogs (2016) is nog steeds niet uit ons lijf gedaverd, maar de The Sore Losers pakten het ditmaal iets anders aan. De nadruk ligt anno 2018 duidelijk op de groove doordat heerlijke drum- en percussiepartijen de bovenhand krijgen. Opener A Little More laat direct een swingende indruk na. De Limburgers zijn duidelijk nooit vies geweest van bluesinvloeden. Een psychedelische intro in All In A Day’s Work is heus niet op één dag geschreven en opnieuw staat de uptempo groove centraal, met de outro als hoogtepunt. Hiervoor leeft de gemiddelde gitaarfan.
Hitje Dark Ride kennen we reeds uit het hoofd en heupen. Het nummer is bij nader inzien een meer dan geschikte voorproever voor het album. Het singalong gehalte van Eyes On The Prize doet ons dan weer verlangen naar de festivalzomer. De rode draad in Gracias Senior liegt niet: Stilzitten is geen optie.
Eerlijk is eerlijk, voor ons hoefde Where Are You niet. Het contrast van de ballade met de rest van de plaat valt net iets te hard op. Naar het einde toe kunnen we ook het gevoel niet onderdrukken dat het niveau van het album uit hun handen gleed. Afsluiter I’ll Be Back is nu eenmaal geen plakker, zoals Schwarzenegger’s catchphrase dat ooit was.
Twintig jaar geleden werd duidelijk dat er in Limburg iets anders geserveerd werd. Onder andere Tim Vanhamel at hiervan en The Sore Losers deelde hetzelfde bord. Oerdegelijke rock ‘n roll heeft het steeds moeilijker in een muzikaal klimaat waarvan de luisteraar een overaanbod krijgt aan ruimere, experimentelere genres. Vervelen doen ze nooit, daarom blijft deze band bewonderenswaardig.
Op het eerste gezicht lijkt dit een topplaat. Groove en tempo zijn ondenkbaar. Maar ze heeft tijd nodig en tijd is nu net wat zal uitmaken hoe lang ze zal meegaan. Ergens hebben we wel het gevoel dat we het deze zomer sowieso op een weide zullen meezingen.