“They are always different; they are always the same.” Het is de slagzin van het in 1976 in Manchester opgerichte The Fall. Mark E. Smith, de onnavolgbare frontman, zuiplap, moeial, lastige mens en geniale vent is niet meer onder ons, net als zijn godfather die hem als zijn poulain beschouwde John Peel. Malen we daar om? Tja, dat is het leven.
Waar we wel om malen is dat Cherry Red heel wat albums van The Fall opnieuw uit brengt, waarbij het telkens om een boxset gaat waar heel wat extra’s, demo’s en concerten toegevoegd worden aan het schijfje met de originele plaat. Deze keer zes schijfjes, dus ruimte zat voor een en ander waarmee de modale fan kan likkebaarden, de hater een welkome indigestie verdient en de doorsnee liefhebber van The Fall zegt: och, het zijn maar zes schijfjes, van The Fall krijgen we toch nooit genoeg.
In elk geval, ongeacht de muzikale omkadering die anders is dan in de jaren 1970 en 1980 is de band nog steeds onmiddellijk herkenbaar als The Fall. Niet alleen door de stem en capriolen van Mark E. Smith maar ook muzikaal, zelfs al is het met wat meer beats en staat er met Lost In Music zowaar een hitje op. Geschreven door Nile Rodgers en Bernard Edwards krijgt het een ware The Fall-behandeling en wordt het door Smith vakkundig vermangeld en vermassakreerd en het is heerlijk.
Er staat trouwens nog een cover op de plaat, Why Are People Grudgeful, eentje van Lee Perry. Als The Fall al eens een cover doet, getuigt het ook meteen van muzieksmaak en -kennis uiteraard, dat had u durven denken.
In deze set, net zoals in de andere die al eerder uitkwamen, komen een aantal songs uiteraard diverse keren voorbij. Een demoversie, een outtake, een Peel-sessie of tijdens een van de concerten die op de schijfjes werden gestanst. Dat is een beetje de oorzaak dat alles na elkaar luisteren niet altijd lukt, maar een concertje of drie na elkaar, zelfs al is er overlap, dat lukt ons altijd.
Het derde schijfje bevat een Peel-sessie, een sessie bij Mark Goodier en een concert in Sheffield. Het vierde bevat een concert in Duitsland en vijf en zes zijn voorbehouden voor een extra lang optreden in Texas, allen daterend uit 1993. Alleen schijfje twee is een beetje een samenraapsel van demo’s en outtakes en is het meest overbodige van alle zes. Het is ook het schijfje met het meeste overlap met onder meer vier versies van Lost In Music. Dit schijfje slaan we voortaan over, terwijl de rest meer dan de moeite is en blijft.
Facebook – Cherry Red Records – Website
