In het buitenland weten ze het al jaren, maar The Arch uit België behoort tot de absolute top van de huidige gothrockscène, ook al is de band zoveel meer dan dat! De nieuwste cd Fates is daar opnieuw een mooi bewijs van: dertien tracks met één gezamenlijk kenmerk: kwaliteit!
Gasoline Lady begint met een melancholische gitaar die wel uit een Chameleons-plaat lijkt te komen, maar ontpopt zich vrij snel tot een energiek elektrorocknummer dat na een tweetal draaibeurten als een klassieker klinkt. The Arch kijkt nooit achterom, en zoekt steeds nieuwe wegen op, toch herinnert Robot Sapiens ons wat aan de dagen van The Messier Album: experimenteel, zonder dat het echt te experimenteel wordt.
De titeltrack Fates toont duidelijk waarom deze band het zo goed doet in het buitenland: gothrock van de bovenste plank. Het donkere feestje wordt verder gezet in Spear Of Destiny, de gitaren van Mr Pierre en Ivan DC gaan heerlijk door merg en been.
En wat gebeurt er als een gothrockinstituut als The Arch de hulp krijgt van Ronny Moorings van Clan Of Xymox? Nou, dan wordt een track als Monster & I puur vuurwerk.
Eyes Wide Open toont het steverige gezicht van The Arch. Het Duits gezongen Immerzu zorgt voor een adempauze, het is een nummer die je moeilijk een plaats kan geven, net zoals je dat met The Arch eigenlijk ook niet kan.
One By One is heerlijke postpunk dat niet zou misstaan op Real Life van Magazine, een ideale track waarop Ivan Lambert zich volop kan uitleven met zijn keyboards.
Iedereen zal wel zo zijn eigen favoriet hebben op deze plaat, in ons geval is dat het elektrogerichte Empty Garden dat door Gerd en Chiffons Tale wordt gezongen.
Je merkt het, we schrijven gothrock, maar eigenlijk klinkt ieder nummer anders. Een echte tip!
