De naam Scarla O’Horror is geen verwijzing naar een persoon, al zou het gekund hebben. Het is echter de naam van een kwartet, bestaande uit Alex Bonney, Tim Giles, Isambard Khroustaliov en James Allsop die een plaat hebben gemaakt waarin ze (free) jazz combineren met elektronica. Of zoals de echtgenote zegt: gooien en smijten naar willekeur met een potje herrie als resultaat.
Alle vier zijn het gerenommeerde muzikanten met een indrukwekkend palmares. Allsop bijvoorbeeld speelde onder meer bij Last Poets, Jamie Cullum en Dr. John. Geef de man een tenorsaxofoon of een basklarinet en elke jazzlegende wil hem in zijn band. Trompettist Bonney speelt onder meer bij Leverton Fox en Brass Mask en is goed onderlegd in elektronica. Drummer Giles is een grote naam in de jazzwereld, waarin hij met zowat iedereen speelde, van Myra Melford over Peter Brötzmann tot Kenny Wheeler.
Isambard Khroustaliov is de schuilnaam van Sam Britton, een componist, geluidskunstenaar en elektronica tovernaar die onder meer met Matthew Herbert en Aphex Twin samenwerkte. Hij breng geregeld albums uit onder zijn alias en wordt binnen de Londense scene beschouwd als een belangrijke hoeksteen in het jazzwereldje.
De vier spelen al twee decennia met elkaar en kennen elkaars geplogenheden dus wonderwel. Ze zijn dermate goed op elkaar ingespeeld dat ze bandeloos kunnen improviseren en het resultaat ervan hen steevast meer dan bevalt. Dat is ook het geval met de drie stukken die Semiconductor Taxidermy For The Masses bevat.
Freejazz, improv, een irriterende tuut hier en daar en ongebreideld experimenteren is het motto. Dat het niet voor ieders bek is ligt dan ook voor de hand. Degenen die wat moeite willen doen, zullen echter ruimschoots kunnen genieten van het vakmanschap van dit kwartet.
