Heeft iemand er ooit al bij stil gestaan wat er zoal op een ponykamp te beleven valt? Wij niet, maar Lynn Claus, Dimitri De Backer en Robin Smolders kennen zeker het antwoord. Ze hebben er zelfs hun bandnaam aan gewijd dus moet er toch wel enige vorm van nostalgie aan verbonden zijn of vonden ze het ooit gewoon een catchy groepsnaam?
Ze leverden vorige maand al twee mooie singles af, The Farm en Girls Bike. Twee vrolijk heupwiegende songs die ons reikhalzend deden uitkijken naar hun debuutplaat We Get Along. Dat ze goed kunnen opschieten met elkaar is duidelijk te horen, het album neigt naar heldere sprookjespunk op een boerderij.
De opener, Love Song kennen we van hun eerste ep, net als White Deer Park en Cool To Know trouwens. Het zijn songs die de typische sound van Ponykamp weerspiegelen. Muziek uit de garage, sixties klanken overgoten met een darkwave sound van eind de jaren 70.
White Deer Park is een nummer waar de vrolijkheid van af spat met een gitaarridle die zelfs koppige ponys in beweging kan brengen. De rollende drums gevolgd door een “one, two, three, four” leiden het leuke en uiterst aangename Papapapapapatricia in. De basbariton van Dimitri zorgt voor een mysterieuze rechttoe rechtaan sound. Een beetje postpunk avant la lettre.
The Farm tapt uit een rustiger vaatje. Waar de voorbije songs het album deden voort denderen krijgen we hier een nummer dat het tempo wat uit het album haalt. Vinden we dat erg? Totaal niet, want het eerder rock/poppy nummer doet ons met vlagen denken aan Django Django. Net zo met het begin van Cheap Flights, maar niet voor lang want wanneer Dimitri begint te zingen gaat het nummer plots in een tempoversnelling naar de apotheose.
The Building en The Holiday zijn twee songs die een beetje verder surfen op hetzelfde elan. Bij Pork Flavoured Cereal is de acceleratiemodus terug op peil en zijn de punk invloeden duidelijk hoorbaar. Afsluiten doen ze met Half-A-Llama, een nummer dat misschien wel wat rauwer klinkt maar wel voor de nodige afwisseling op het album zorgt. Is dit de richting die Ponykamp verder zal uitgaan in de toekomst?
We Get Along is een mooi en degelijk album waar Ponykamp zeker trots mag op zijn. Er is zeker groeipotentieel aanwezig, waar experimenteren eventueel tot mooie dingen kan leiden. Uiteraard willen we Ponykamp zo snel mogelijk live bewonderen, zij willen waarschijnlijk ook niks liever.