Vorige maand verraste Next.Ape ons met het muzikale vuurwerk van Unfit Wing. De sirenenzang van Veronika Harcsa, die je meelokt in de diepte van haar lied, en de onvermoeibare jazzdrums van Antoine Pierre zorgden voor onverstoord knetterend plezier. En dat was nog maar een voorsmaakje, want Unfit Wing is slechts één van de tien nummers op The Fourth Wall, het eerste volledige album van de groep.
De toon is meteen gezet met opener White Desert, dat de luisteraar onderdompelt in een nachtelijke vlucht door een, wel ja, woestijn. Tot Veronika’s stem je volledig inpalmt als een zandstorm, voortgestuwd door het slagwerk van Antoine. Veel aandacht gaat dus uit naar dit illustere duo (zij schrijft ook de teksten, hij componeert de muziek), maar minstens zo belangrijk zijn de gitaar van Lorenzo Di Maio en de toetsen van Cédric Raymond en Jérôme Klein.
Luister maar naar de galmende snaren in Not A Falling Star, die perfect de sfeer opbouwen samen met de opzwepende percussie. In L’araignée betreedt de groep dan weer een universum opgebouwd uit kosmische synthgeluiden, die herinneringen oproepen aan Glass Museum. In Standing Tall valt dan nog eens saxofonist Ben Wendel in, om met zijn improvisaties de groep nog meer aan te sporen om nieuwe uithoeken van het heelal te ontdekken.
Slechts af en toe stokt de adem van Next.Ape. In The Enthusiast, bijvoorbeeld, dat een wel heel lange aanloop neemt voor de sprong die het uiteindelijk maar maakt. Of in het slepende begin van Lone Zest, waar Veronika’s stem ook eerder flets klinkt. Pas halverwege begint dat lied te beklijven, wanneer de toetsen aan het dansen gaan. Dat zijn dan ook de nummers waarin Next.Ape het minst voor durf en experiment kiest: dit vijftal is op zijn best wanneer het zich op onbekend terrein begeeft.
Je kan de groep live ontdekken op volgende data:
06/04 – BIMHUIS, Amsterdam
14/04 – Trekstaal, Diest
15/04 – De Bijloke, Gent
17/05 – AB Club, Brussel (double bill met Guillaume Vierset | EDGES)