Met Bitteroogst heeft Monnik, pseudoniem voor geluidsarchitect Thibaud Meiresone, eens te meer een sterk bedwelmend werk afgeleverd. Eens te meer want de baardige jongeman is lang niet aan zijn proefstuk toe na de albums Bedevaart (2017) en Vondeling (2015). Platen die hij ook al in zijn dooie eentje vormgaf.
Voornaamste vaststelling: meer vocals en elektronica dan ooit tevoren in ’s mans composities. In de instrumentatie speelt deze keer een analoge synth de hoofdrol, met een kloeke bijrol voor de banjo. Toegegeven, voor wie vertrouwd is met het eerdere werk is dat even wennen maar Bitteroogst draagt net dezelfde dramatische intensiteit in zich die de voorgaande Monnik-releases kenmerkte. Dit album, gecreëerd in totale isolatie, is even zo meditatief-beklijvend als de twee voorlopers.
Op de schijf, gestoken in bloedrood artwork, slechts één track. Die magere schijn bedriegt want Bitteroogst is goed voor 40 minuten running time en opgebouwd uit een viertal ‘moves’ die, ondanks de haast organische verbondenheid, elk op zich staan. Het hypnotiserende luisterspel dat in de derde beweging wordt gebracht (“doop mij in bloed”) bleef het hardst aan onze ribbenkast kleven.
Sterk werk van een bijzonder bescheiden artiest. Jouw soundtrack voor de maand november. Uitgegeven door het Gentse platenhuis par excellence, Consouling Sounds.
Meer info: FACEBOOK