LOMA – Loma (Sub Pop).

Subpop ooit de thuishaven voor wie zijn zinnen heeft gezet op alles wat grunge is. Hoewel dit Amerikaanse instituut nog zeer regelmatig lawaaierige acts een kans gunt, is dat bij Loma toch anders. Laat ons zeggen: heavenly pop die niet vies is van math rock.

Een iewat onbekende act, tot wanneer je weet dat Jonathan Meiburg van Shearwater het brein achter deze Loma is. Het grappige is dat deze band ontstaan is door de bewondering die Jonathan toonde voor Cross Record, die de support act was van (jawel) Shearwater. Het verhaal doet de ronde dat de samenwerking in de coulissen van de Brusselse Botanique werd besproken, en wie zijn wij om zoiets moois niet te geloven.

Samen met Emily Cross en Dan Duszynski trok Jonathan Meiburg naar Texas om er in een afvallig huis dit debuut op te nemen.

Ofschoon Dark Oscillations er met zijn Lynchiaans sfeertje met kop en schouders boven steekt, is de rest van dit debuut ook meer dan lekker. Dat komt vooral door de verleidelijke stem van Emily Cross die zweeft tussen de mysterie van Julee Cruise en de ernst van Joni Mitchell.

De traditionele folkinvloeden zijn er, maar dit drietal voegt er net dat dit tikkeltje extra bij waardoor Loma anders is dan de rest. Dat merk je bijvoorbeeld aan het feit dat hun songs verrijkt worden met field recordings.

Door zijn fragiliteit misschien te soft voor velen, maar dit debuut van Loma is vooral eentje die zijn tijd opeist. Voor wie muziek niet meer betekent dan via Spotify van de ene song naar de andere te springen zal dit debuut niet meer betekenen dan nog maar een plaatje erbij. Soms wondermooi, maar een sfeer die je even goed met een eng gevoel kan opzadelen. De kracht van muziek…