Nog maar net bracht Balthazar het album met de grappigste hoes van het jaar uit, of daar is Lavito met het fascinerendste artwork tot hiertoe. Achter deze hypercoole hondachtige gaat een producer schuil die twee jaar geleden zijn baan bij de bank vaarwel zei om voltijds muziek te gaan maken. Twaalf tracks vol duistere, filmische trap presenteert hij hier, waarvoor hij samenzat met evenveel collega-producers.
De interessantste nummers op The Underdog zijn die waar Lavito de platgetreden paden van de trap verlaat en verrassende geluiden toevoegt. De zachtjes huilende snaren in Stellar en Blow Up bijvoorbeeld, die de melodie meteen in je geheugen kerven. Of de jazzy pianoklanken in Great Minds, die omhoog kringelen als rook in een schimmige misdaadfilm. Daar gaat ons hart veel sneller van slaan dan van pakweg het voorspelbare We Live of de knetterende herrie van Infernal.
Toch ontbreekt er iets. Dit is en blijft een beat tape, die best afzonderlijk te beluisteren is, maar toch vooral wacht op de juiste stemmen. Sommige nummers kunnen perfect zonder: zo solliciteren Lowkey en Pursuit openlijk voor een plekje op de soundtrack van een zenuwslopende nachtscène in een thriller. Maar bij de beste tracks verwacht je telkens dat er hongerige, uit de ziel gescheurde raps of fluwelen soulgezangen zullen losbarsten. Laat ons dus hopen dat The Underdog slechts een staalkaart is van Lavito’s kunnen en dat we hem vanaf nu regelmatig zien opduiken, aan de zijde van je favoriete artiest.