KYLIE MINOGUE – Step Back In Time, The Definitive Collection (BMG Records).

Met zoveel zijn ze niet meer, de artiesten en groepen die een decennialange muzieknootafdruk voor de toekomstige generaties hebben nagelaten. Een paar daarvan zijn overleden in 2016, een paar anderen zijn afgegleden naar het predikaat ‘parodie van zichzelf’, en twee artiesten staan vrijdag als headliner geprogrammeerd op Rock Werchter. Voor The Cure zal dit de 7^de keer zijn maar Kylie Minogue staat voor het eerst op het meest vermaarde rockfestival van Europa. Toeval wil dat de enige echte popdiva die deze titel mag claimen net dié dag haar Step Back In Time (The Definitive Collection) aan de wereld voorstelt.  Het betreft een allesomvattend overzicht van 32 jaar en zomaar eventjes 42 singles en hits. Wie de essentie van Kylie in één album gebundeld wil horen, weet meteen wat hem/haar te doen staat. 42 Hits, is dat niet een beetje overdreven? Helemaal niet, we leggen even uit waarom.

Het moet van Abba geleden zijn dat iemand zoveel monsterhits op één verzamelaar wist te posteren. De Australische schone heeft daar uiteraard wel dubbel zo lang over gedaan, maar dat maakt het eigenlijk net interessanter. De jaren ’80 worden voornamelijk herinnerd omwillle van megalomane stadionconcerten, foute kapsels en absurde hoeveelheden onehitwonders. Houdbaarheidsdatum maximum 3 hits of in sommige gevallen een matig onthaalde 2^de plaat. Dan was daar Madonna die het sterrendom opeiste als vrouwelijke tegenhanger van Michael Jackson. Jackson is no more, en Madonna bewees een paar weken geleden op het Eurovisiesongfestival dat haar vervaldatum al ruimschoots overschreden is.  Kylie Minogue werd aanvankelijk lacherig afgedaan als de actrice Charlene in de soapserie Neighbours die eventjes wat zou cashen onder de auspiciën van pophitfabriek Stock/Aitken/Waterman.  De genialiteit van haar eerste grote hits werd hierdoor pas ruim 20 jaar later onderkend, toen Kylie midden de jaren 2000 een paar erg groots opgevatte en uitermate succesvolle wereldtours op het getouw zette.

Hits als The Locomotion/Shocked/Better The Devil You Know/I Should Be So Lucky/Especially For You zitten uiteindelijk in eenieders collectief geheugen  en zorgen live nog steevast voor dolle taferelen.  Toen Kylie met haar gruwelijk onderschatte zelfgetitelde plaat in 1994 dat aura van popprinsesje zonder eigen identiteit van zich afschudde met ondermeer het sterke Confide In Me, bleef het megalomane succes uit, maar de critici bleven haar aan de zijlijn volgen. Hoge ogen gooide ze in 1995 toen ze een duet inzong met Nick Cave voor Where The Wild Roses Grow  van zijn Murder Ballads plaat. Haar Impossible Princess plaat uit 1997 toonde niet alleen de geleidelijk verdergezette doorgroei naar een minder toegankelijk en minder poppy geluid dat tegelijk dansbaarder en groovier was. De op dat moment bijna 30-jarige Kylie speelde haar sexualiteit en sensualiteit ook steeds meer uit. Dat werd in de daaropvolgende jaren duidelijk in een paar zinneprikkelende videoclips. Zoals bijvoorbeeld in Breathe die als single uit deze plaat werd geplukt.

Het monstersucces van weleer kwam op lichtjes overweldigende manier terug met de platen Light Years (2000) en Fever (2001). Hits als Spinning Around en On A Night Like This uit 2000 waren slechts de voorbode van een hele batterij superhits uit Fever: Come Into My World, In Your Eyes, Love At First Sight en vooral dan de wellicht beste pophit aller tijden Can’t Get You Out Of My Head maakten van Kylie een cultheldin en het is eigenlijk verbazingwekkend dat het nog 18 jaar duurde alvorens ze op Rock Werchter zou worden geprogrammeerd. Dit nummer stond in maar liefst 40 landen op de eerste plaats en ging 4 miljoen keer over de toonbank.  De plaat zelf stond in 8 landen op nummer 1.

Kylie leek voorgoed gelanceerd en zette de trend genadeloos verder met Slow uit de knappe opvolger Body Language in 2003, tot het noodlot toesloeg en borstkanker werd vastgesteld.  Kylie herstelde en kwam op het hoogste niveau terug in 2007 met X, haar tiende plaat inderdaad. Een hele straffe overigens die Brit en Grammy Award nominaties toegeworpen kreeg. 2 Hearts, The One en Like A Drug waren regelrechte discofloorkillers.  Dit hoge niveau wist Kylie in haar laatste 3 albums helaas niet meer aan te houden, maar 4 topplaten op rij was op zich al een huzarenstukje waar menig ander artiest alleen maar nederig het hoofd kan voor buigen.

Kylie Minogue samenvatten in cijfers is altijd hallicunant. Ruim 80 miljoen verkochte platen en als alle singles na mekaar in hitlijsten worden gegoten heeft de Australische zomaar eventjes 6 jaar lang in de official singles charts top 40 gestaan. ZES JAAR !! Vrijdagavond laat zal ze The Barn platspelen met een duizelingwekkende show vol kostuumwissels in een dansspektakel dat de pleiade aan hits wonderwel zal ondersteunen. Haar grootste troeven zijn overigens haar charisma, sensuele dansstijl, ranke silhouet en haar gouden stem. Het valt vooral live op wat voor een verbluffende zangeres ze is, en vooral hierdoor onderscheidt ze zich van alle andere popiconen waar de show vooral het gebrek aan daadkracht en talent moet maskeren. Bij Kylie blijft de muziek centraal en ook in Werchter zal ze met haar stem haar grootste troefkaart uitspelen. Een rode kaart echter voor de mensen van Rock Werchter die ons nu verplichten te moeten kiezen tussen The Cure en Kylie, want die spelen tegelijkertijd.