“We hebben de nacht nodig om te rusten, maar ook om morgen een betere slaaf te worden. We hebben alle lichten nodig om op straat te kunnen ademen, om keer op keer te zweten onder de opwindende neonlichten van onze gelukkige wereld. Laten we het hebben over hypocrisie, praten over verloren liefde en de vreugde van het leven in het Neon Park.”
Raphaël Haubourdin is – naast zanger bij de newwaveband Organic – al enkele jaren bezig met duistere nummers voor precaire projecten binnen de undergroundscene. Van zijn project Kinex Kinex kregen we al enkele singles te horen, waarna we nu een debuutalbum krijgen met donkere wortels, die hij deze keer deelt met co-producent Dr. Olive (ex Little Nemo).
Met Neon Park krijgen we 10 tracks van het darkwaveproject Kinex Kinex, waarin we de postpunk-, newwave- en synthwave-invloeden graag verweven horen.
Hoewel het ritme eenvoudig start, is het meteen beladen met een aftellende nervositeit. Een grimmig rijke sound, dwaalt door Sentence To Death. Verwarrende spoken vocals op de achtergrond en een opborrelende chaos doen niets af aan de knappe opbouw van deze filmische track. Crispy elektronica en heerlijk uitgerokken zanglijnen in Neon Park weten zowel een apathische slome move als een hyperkinetisch gehuppel op te wekken, terwijl rollende toetsen je wervelend meenemen door Je Peux Pas, vol weerstand van woorden.
Hees gefluister laat ons – wegdromend – zelf graag in de rol van Breakfast Girl kruipen. Uitdagend sensueel en bij deze ook onze favoriet op dit album. In schril contrast qua sound staat Mask Of Drama, de track die – zelfs met mondmasker op – eerder verontrustend klinkt, met strak gesproken, compromisloze woorden. Oplopende ritmes en snaren doen de sterk geponeerde dramatiek toenemen in dit knappe nummer met verrassingen, waarbij we de blazer op het einde helemaal niet kunnen plaatsen, maar wel geniaal vinden.
In Downtime lijkt het of de wind ons meeneemt in een onweerstaanbare spiraal, als een dominerend verleidelijke vloek, terwijl het de instrumentale gelaagdheid is die Science verleidelijk maakt. Brute, diepe tonen gaan hand in hand met vleugellichte, speelse geluiden in Vouloir. Willen, kunnen, mogen, durven… meesterlijk in klank omgezet! Jane neemt ons in alle sensualiteit mee de duisternis is, om in alle ijle lichtheid met Slave Of Venus te eindigen, terwijl het ritme van de dwang zich opdringt in een bitter elektronisch slotakkoord.
Het geluid dat Kinex Kinex neerzet, klinkt bij de aanvang van de nummers als een erg aangename, vertrouwde darkwavesound. Maar vrijwel elk nummer bezit stijlbreuken, onverwachtse rustpunten, een opduikend jazz-ritme, een blazer die verrast… kortom: net dié elementen die hun sound verrassend experimenteel maken. Let’s take another walk in this Neon Park!
