Ja, we hebben haar singles al gehoord. Ze is daar gul mee, Kate Davis. Gaan we het nog eens schrijven? Ja dus?
Oké dan, ze is een klassiek geschoold muzikante uit Portland, Oregon, die naar De Grote Appel verhuisde en er rock-‘n-roll ontdekte. En gitaren. En die hoor je in Call Home. “Do you need a social commеntary or apocalyptic romance?” klinkt het en wat klinkt dat goed.
Dit gaat over gebroken relaties en waarom ze gebroken zijn, en waarom zij gebroken is. Maar ze verwerkt haar emoties in powerpop. Heel Amerikaans, maar landsgrenzen doen er niet meer toe als je een song hoort als Ride or Die. Het is pijn, en hoe die pijn weg te dromen.
Ze maakt miniatuurtjes en dat is goed, horen we met z’n allen te doen, getuige iets als Yoyo. Maar de klapper is, als onder water afgestoken vuurwerk, dd. Kil, geduldig verwerkend. Zie en beluister ook de donkere hoop in Saw You Staring: “I wanna make you happy, but you just count me out.”
Er zijn twee mogelijkheden. Sommige vrouwen onder ons gaan haar pijn voelen en ondersteunen, sommige mannen onder ons, omdat ze nu eenmaal man zijn, gaan zeggen dat dat meiske eens moet stoppen met zagen. Maar zo makkelijk is dit allemaal niet. Wat wel makkelijk is: schrijven dat dit een prachtplaat is.
En geef haar een kans. Op 21 mei in de Botanique.
