Heel wat muzikanten uit het zuiden van West-Vlaanderen transpireren een soort droefheid in hun artistieke producties. De Kortrijkse geluidskunstenaar Pol Isaac is ook één van de vele artiesten die hun inspiratie halen uit de troosteloze industriële landbouwlandschappen en de talloze bedrijfsmonolieten die in de streek aanwezig zijn. Isaac bouwde zijn muzikale ervaring op als muzikant bij Ozark Henry en bij het experimentele big band ensemble Galatasaray. De Kortrijkzaan komt maar af en toe boven water met nieuwe creaties uit zijn fascinerende muzikale wereld. The Evenings is het (logische) vervolg op het in 2018 uitgebrachte TREE.
‘Less is more’, is nog steeds Isaacs motto. The Evenings opent zich diep melancholisch met minimale pianoriedels en zoemende elektronica. Het herfstachtige gevoel is alom aanwezig door de ingetogen soundscapes die afgewerkt worden met summiere bijgeluiden. De klankconstructies bevatten een betoverende rust, versiert met aandacht versterkende maar minimale experimentele wendingen. Isaac komt ook nog eens op de proppen met onverwachte repetitieve (Philip Glass) klankgolven die het variatiegehalte van deze plaat nog eens extra de hoogte induwen. Er wordt gegoocheld met zowel minimalistische ambient als filmisch aanvoelende structuren waarbij Isaac niet nalaat om een zweverig saxofoondeuntje in zijn creaties te plooien.
The Evenings is een veelzijdig werkje geworden met een geweldige afwisseling van diepe en intieme sferen. Isaac schildert met een uitgebreid geluidspalet prachtige klanklandschappen die de liefhebbers van zuinig kabbelende elektronische muziekgolven zullen bekoren.
Qua stijl en sfeer kunnen we The Evenings best vergelijken met het werk van Teleferick (Christoph Ywaska) uit Brugge. Het zou zonde zijn deze mooie vinyl release zomaar aan zich voorbij te laten gaan. Dit zijn helende grotsyndroomklanken die lang blijven nazinderen, de perfect soundtrack bij een (gedeeltelijke) zonsverduistering.