Met Proscenium, zijn eerste lange solo voor Whitelabrecs, toont Zweeds cellist Henrik Meierkord zich in een productieve fase. Recent bracht Dronarivm werk van hem uit met Logic Moon, Projekt:Archive bracht in november Zeitreisen uit en met Ni! maakte hij kortgeleden nog ruimtelijke jazz op Ambientologist. Voor zijn nieuwste liet hij zich inspireren door de oude Griekse (theater)cultuur, maar eigenlijk componeert Meierkord volgens eigen vrije regels.
Introduction zet de vingers aan het klavier en reist met historische samples de wereld rond. Toetsen en viool keren meer in zichzelf in Exodus, Catharsis zet de cello in het licht. Een viool vergezelt ze in Epiphany, samen met een Japans aandoende, meditatieve piano.
Er glijden tranen over de snaren in Duologue en zwanger van gevoel verbindt Antagonist strijkers aan piano. Chorus is dubbel: vocaal naakt en zuiver in aanvang en slot, kiest het voor een wat slap romantisch arrangement halfweg. Die tegenstelling zet zich door in een eerst wat schril en elektronisch bijgewerkt Falling Action, gevolgd door Rising Action, met warmer cellowerk. De ware diepgang van deze plaat zit dan ook middenin.
