Het gaat hard in de Belgische neosoul/elektronicascene. Een paar dagen geleden werden we overdonderd door de nieuwe van Blu Samu, en minstens even sterk (hoewel wat meer poppy) is het debuut van de Gentse Galine.
Een entree die niet onopgemerkt voorbij is gegaan. Vi.be-tip bij onze collega’s van de Dansende Beren, en deze zomer zelfs een plaatsje op de buskerstage van het Cactusfestival. Talent wordt nu eenmaal opgemerkt. Soms solo, maar evengoed omringd door gitarist Jorik, toetseniste Esther en drumster Birgit.
Vijf liedjes staan er op de eerste ep, en ze hebben allen iets gemeenschappelijks: innerlijke schoonheid die zich door zijn onschuld en intelligentie etaleert. Liedjes waar je een paar keer naar moet luisteren om dan te beseffen dat ze ijzersterke composities zijn.
De ep kon niet beter starten dan met Oh Love. De melancholie van een dagdroomster waarin we onmiddellijk de talentvolle zoete stem van Galine horen, en dit alles zwevend op een tapijt van avontuurlijke elektronische klanken.
Op Lay Me Down horen we met de echo’s die de song inzetten waar Galine met haar stem toe in staat is. Denk aan wat Charlotte Agidéry zo fantastisch met WWWater doet. Muzikaal dringen zich vergelijkingen op met Tsar B en Lapsley. Wondermooi dus.
Ontroering volgt op Endless, twintigers denken ook na over het leven.
Het tokkelende, bijna breekbare, gitaartje op Going North zorgt er dan weer voor dat we een nog meer intieme blik op de artieste krijgen. Waarom weten we ook niet, maar wondermooi is het enige woord dat we er van kunnen verzinnen. Soms is dat genoeg, muziek die het hart raakt.
Het werkstukje wordt afgesloten met Paper Moon waarin de drums voor een zwoel jazzy sfeertje zorgen. Soms voelt het wat aan als Tristan, en moeten we het weer over de schoonheid hebben.
Fabulae is een ep van een band die nu al bewezen heeft dat je er nog veel zal van horen.