Op Lost Today, de tweede elpee van het gitzwarte trio Disorientations, heersen claustrofobische onrust en doem. De drie Antwerpenaren beoefenen een muzikaal exorcisme waarbij de paus verbleekt. Onmacht, pijn en andere diepe zielenroerselen worden getoonzet zodat het oneindige puntschoenstaren zowaar een prettige gebeurtenis is.
Lost Today bestaat uit 10 stevige lappen postpunk grand cru. The Cure en andere jaren 80-invloeden zijn niet veraf op deze langspeler. Stem en chorus-gitaar worden gedragen door een stevige ritmesectie. En kan zanger Niels Elsermans eraan doen dat zijn stem in dezelfde wanhopige regionen verkeert als dhr Robert Smith? Neen, toch. Imitatie is het zeker niet, wel ‘een eigen draai geven aan’. De productie is helder, alles knalt. Zelfs als het pokkeherrie is, dan nog is elke klank en woord onderscheidbaar.
Dit is new wave voor de nieuwe generatie. De tijd is er rijp voor. Nu nog een internationaal publiek. Disorientations heeft een eigen smoel en is er klaar voor.