Bill Mackay is een begenadigd muzikant en componist uit Chicago. Hij heeft reeds tal van platen onder zijn arm, dikwijls in colab met anderen, waarvan Riley Walker de meest relevante is. Hij zou zowaar uit hetzelfde creatieve vat als Thurston moore kunnen gekropen zijn.
Daar waar het vorige album meer traditionele Amerikaanse (spirituele) folk ademt, gaat het er ditmaal een pak onconventioneler en gevarieerder aan toe. De kleurrijke hoes is de perfecte weerspiegeling van wat we voorgeschoteld krijgen op deze avontuurlijke plaat, van avant-garde soundscapes, folk, americana,… Bill creëert een eigen universeel territorium met een buitenaardse sfeer. In zijn muziek wordt de traditie uitgenodigd om opnieuw uitgevonden te worden.
“While making locust land I had a breakthrough, I saw that I could truly let a lot of things go, without losing the joy in them, and make something new in a huge way. So it is really about clearing a new path. Making a revolution of my own in life and song.” Dat de man daarin geslaagd is kunnen we alleen maar bevestigen.
De composities zijn, door inventief gitaarspel en verscheidene keyboards, harmonieus te noemen wat zorgt voor een evenwichtige verscheidenheid. De songs zijn heel beknopt, uitgepuurd, en elke noot is weldoordacht.
Openen doet de plaat instrumentaal met het spokende Phantasmic fairy, badent in echo. Wat volgt zijn vredige semi-akoestische liedjes, met als uitzonderingen Glow drift en When I was here, die drijven op een stuwende ritmische golf. Ook Radiator laat ons zweten als een Toeareg op Sint-Anneke plage in volle zomer. Op het einde komt Ennio Morricone even boven zijn graf zweven en zetten we de repeat knop aan tijdens het hoopgevende instrumentale titelnummer. De gelaagdheid maakt van dit album dat het snoepen is, zodat het een meermaals te beluisterende citytrip kan zijn in zijn wondere wereld.
Dat deze rasmuzikant een heel bescheiden fanbase heeft kunnen we betreuren. We vermoeden dat dit snel zal keren als hij zichzelf zo blijft heruitvinden.
Voorlopig is de man live enkel te bewonderen in het verre buitenland, in september strijkt hij neer in het VK.
