Met de diepere ambient op Selkie Reflections willen Alliyah Enyo en Angel R (een pseudoniem voor Florian T M Zeisig) nadrukkelijk een mystieke wereld oproepen waarin zeemeerminnen, walvissen en Selkies – zeehondachtige wezens uit de Keltische mythologie – figureren.
Enyo’s zang in het titelnummer wordt in daartoe altijd dankbare reverb gedrenkt, gelaagd met tapeloops, balans zoekend tussen etherische koralen en dragende melancholie, terwijl de pitch hoger-lager speelt. Het nummer werd in 2022 op een interdisciplinair festival in Edinburgh gelanceerd, ter vocale inkleding van een sculptuur. Die interdisciplinariteit zoekt Enyo expliciet op: ze was jarenlang danseres in Leeds, zong in een koor, heeft een radioprogramma, schrijft sciencefictionverhalen en heeft uitgesproken interesse in beeldende kunsten. Behalve aan ambient en scheve elektronica leent ze ook graag een oor aan traditionele muziek uit alle windstreken.
Vorig jaar won ze een Schotse award in nieuwe muziek, en het is naar aanleiding daarvan dat Selkie Reflections het originele twee uur durende stuk herwerkt werd tot elf miniaturen. In aanvang word je in een warm vocaal deken gewikkeld, met hier en daar wat schurende woldraden en elektrostatische knettering uit getaande tapeloops. Halfweg lonkt shoegaze om de hoek, waarna steeds naakter zang tot een heidens ritueel uitnodigt, opgeluisterd met minimale elektronica.
Heb je meteen een indruk waar het in Glasgow gevestigde Somewhere Press in bredere zin voor staat: niet zelden intrigerende elektronica met een belangrijke rol voor vrouwelijk en queer stemwerk. Zeisig hanteert Enyo’s stem nadrukkelijk als instrument, zoals hij dat ook in 2020 deed met eigenzinnige bewerkingen van Enya’s meest succesvolle album. Eerder dit jaar bracht hij een geslaagde 12″ uit op Stroom, met een paar vette knipogen naar The Irresistible Force en andere referenties uit de nineties. Hier kiest hij voor dromerige, met zachte chords gevulde patronen waar Enyo’s zang eerst fluisterzacht, vervolgens meer prominent door de speakers vloeit. In mindere handen zou zulk werk al gauw breed uitdeinen, maar Zeisig weet hoe je een verhaal in ambient compact houdt zonder aan suggestiviteit in te boeten.
