De wolven Sebmer & Cyrb doken opnieuw de duisternis in om een nieuwe portie melancholische EBM te produceren. Het resultaat horen we op het nieuwe album van WÜLF7 I Don’t Want (Anymore).
Wervelend en slaand, opent een electrostroom I Don’t Want (Anymore), waarop grimmige vocalen gedropt worden onder kloppende beats. De toetsen poppen steeds meer op, waardoor stilstaan geen optie is. We krijgen van dit nummer ook nog 3 remixen te horen. Die van First Aid 4 Souls laat er een donker melancholische ijle synthlijn doorheen lopen, terwijl Sleepwalk het wat experimenteler laat klinken, met vernuftige bleeps en details die alle elektronica pittiger maakte. De remix door Plastic Noise Experience voegde een mechanistisch sfeertje toe, met inslaande, vervormde drummachine en prikkelende toetsen, waardoor het nummer meer in industrial techno sferen terechtkomt.
Het knappe ritmewerk valt meteen op in Morbide, hoewel het na enkele seconden ook perfect versmelt in het meerlagige synthweb dat gesponnen werd. Angstaanjagende kreten weerklinken af en toe in deze danse morbide! Een knappe remix door Astma verzacht het nummer, met zacht drijvende synths, maar benadrukt ook de dansbare beats van de track.
Noisy en strijdvaardig klinkt W.A.W.W.A., dat met zijn chaotische intro met spoken actua samples meteen onze aandacht trekt. Een enorm sterk nummer qua opbouw! TC75 ging er in zijn remix creatief mee om en herwerkte de track tot I.I.W.I.I., waarin dubritmes en gevoelige pianotoetsen de overhand nemen. Een ‘versloomde versie’ die even knap klinkt als het origineel en daardoor ook emotioneel treft! De Gevaundan remix door To Avoid klinkt mystiek en bedreigend. Het beest komt eraan…
EBM Nation is een mooie ode aan het genre. De intro bouwt bubbelend op naar een klassiek snel EBM-nummer, waarin de beats aanhoudend kloppen en de synthlijnen de drijvende stroom leggen onder de sterk gedeclameerde woorden. De melancholie zweeft doorheen het hele nummer.
T.A.N.K. vervoegt het duo en we horen in hun nummer Wülf And Tank de vocalen rauwer dan ooit, gedragen door de pompende beat en de synths die de spanning hoog houden.
Het werd van bij de eerste track meteen duidelijk dat Wülf7 een sterke instrumentale evolutie maakte, met knappe variatie in een sterke, meerlagige opbouw van de tracks. De wolven huilen weer. Steeds krachtiger.
I Don’t Want (Anymore) is digitaal en op cd verschenen.
(Her)lees hier de review van hun ep TheNight Of The Wolves, het album Dark Hate, de remix ep Dark Hate, The Last Philisophy, The Last Remixes en een interview met de heren van WÜLF7.
