Wij ontdekten hen op Wave Gotik Teffen in Leipzig in 2013. Als één van de langst bestaande gothic-/darkrockbands van Oostenrijk (jawel, reeds geboren in 1996), stond Whispers In The Shadow er ook al eens in 2009 en in 2022 opnieuw. En we geven het graag toe: wij waren meteen fan, onder invloed van het charisma van frontman Ashley Dayour. Het was ook op WGT in Leipzig dat we even erg bezeten raakten van Dayours’ andere project: The Devil And The Universe.
Ondertussen is Whispers In The Shadow aan hun elfde album toe. Met Ghosts bevestigen Ashley Dayour (zang, gitaar, keyboards, bas), Martin “Acid” Gutmann (toetsen, synths), Zebo Adam (bas), Alex Kühmayer (drums, percussie) en Lazy Schulz (gitaren, bas) wat we door de jaren heen hoorden: ze evolueerde sterk, zowel in sound, zang, als diversiteit.
Met de 8 nummers op Ghosts nemen ze ons mee in zwaardere, sferen met down-tuned, monolithisch opeengestapelde muren van gitaren, donderende drums en donkerdreunende baslijnen. En zoals steeds geserveerd op een dienblad van psychedelisch weelderige toetsen!
Verwacht het bekende onverwachte… Zo roept Totems Of Decline een dystopisch beeld op van iets wat al lang realiteit is geworden.
Sacred Fear klinkt als een meedogenloze, traag zware stroom aan lava, met die zwaar beladen muur van riffs, meeslepende melodieuze zang, giftige gitaarsneren en de duistere oproep “hold on, hold on, dream on, dream on, find comfort in your Sacred Fear!”.
Revenants klinkt als een meer optimistische track. Niet dat het onderwerp plots luchtiger werd, maar sonisch gezien wel één van de makkelijkst verteerbare songs op dit album.
De tocht langs donkere rijken zet zich vooral door in A Haunting en Ghost Loop Remedy. Begeesterende uitnodigingen om je vrijwillig te laten ‘bespoken’ weerklinken in melancholisch traag, met angst beladen tracks.
Ook Harpies start met een prachtig traag tempo, dat aangestuurd door de gitaren, versnelt. Het tempo tempert opnieuw wanneer Ashley schalks zijn woorden poneert, in duet met de synthlijn. Het nummer barst met het refrein iedere keer fel open!
De track dat er zonder twijfel uit springt is het dertien minuten durende Majesty & Torment, waarin we rijke beats-/bar-, riff- en tempowisselingen horen, die je naar de meest duistere lagen van het bestaan mee sleuren. Het nummer gaat over de confrontatie met angst voor angst en het uiteindelijke besef dat geesten een deel van je persoonlijke zelf zijn. Zwaar theatrale momenten wisselen af met rigide marcheerritmes, maar evengoed rustigere ademruimtes in dit zwaar beladen nummer. Knap!
Ook die Poltergeist, die het album afsluit, is een deel van jezelf: het eigen ego, dat vernietigd moet worden om alles te overwinnen.
Met dit album brengt Whispers In The Shadow ons naar de afgrond. Menselijke en onmenselijke afgronden, met al zijn schaduwen en geesten, zowel op persoonlijk als sociaal vlak. In de teksten gaat het over verslaving, paranoia, zelfingenomen onwetendheid en chauvinisme. Allemaal thema’s waar je niet meteen vrolijk van wordt.
Ook van de sound wordt je niet meteen vrolijk, maar wij werden alvast vrij extatisch door het beluisteren en het weten dat er opnieuw een donker sonisch juweel gecreëerd werd.
Whispers In The Shadow schuwt de afgrond niet en aarzelt niet om ondertussen gezellig koffie te drinken en taart te eten, terwijl de demonen daar ergens beneden leven… Fluister gerust mee in de schaduw. En neem ook een stukje van deze geestige taart. Laten we achtervolgd worden door de geesten. En er vooral ook dat koffietje niet voor laten.
Ghosts is digitaal en op cd verschenen bij het label Solar Lodge Records.
(Her)lees hier alvast onze review van het laatste album van Whispers In The Shadow en ons interview met bezieler Ashley Dayour.
Facebook / Bandcamp / Website / YouTube
